Uitbater wil niet dat camping ’t Stropke verdwijnt: “Wat is het geluk van mensen nog waard voor de stad?”

Freddy Dhondt nam camping ’t Stropke over in 2016 en geeft meteen toe: “Het was hier een stort. Een vuilnisbelt. En het zat hier vol druggebruikers. Het OCMW dumpte hier vroeger mensen en keek er niet meer naar om. Maar ik was hier graag, dit was mijn buitenverblijf. Dus toen de vorige uitbater stopte, heb ik de camping overgenomen, compleet met alle schulden erbij. En sindsdien ben ik bezig met alles netjes te maken. Tweeëntwintig mensen heb ik zonder pardon buiten gegooid, net als enkele totaal vervallen caravans. Het is hier aangenaam vertoeven nu.”

En toch wil de stad de camping in de Sneppebrugstraat weg, om een vijfde groenpool te maken, die de Bourgoyen, park Halfweg, de Blaarmeersen en de Sneppemeersen zal verbinden. “Dat zou echt zonde zijn”, zegt Freddy, die sinds vorige week gepensioneerd is. “Het ìs hier groen. En ook: alles wat de stad zogezegd wil, dat hebben we hier: een hechte gemeenschap, mensen die elkaar kennen en helpen. Deze camping is hier al 44 jaar, maar in 2023 zouden we plots geen vergunning meer krijgen. Wat de stad duidelijk niet weet, is dat hier mensen echt opgevangen worden. Sommigen verblijven hier een heel jaar, anderen van mei tot oktober. Maar soms komen hier dus ook mensen toe die door omstandigheden echt niks meer hebben. Wij vangen hen op, geven hen hoop. Ik zorg er persoonlijk voor, via mijn netwerk, dat ze aan een job geraken. Ze betalen hier 175 euro per maand, en kunnen dan sparen om weer iets van hun leven te maken. En zo geraken ze terug uit de miserie. Die jongen van 18 die drie jaar terug stierf in zijn tentje op de Blaarmeersen? Was hij tot aan mijn hek gekomen, dan hadden we hem opgevangen. Dan was het anders afgelopen. Ik bescherm mijn schapen als een goede herder.”

“We hebben hier enkele zieke mensen, die anders geïsoleerd in een studio zouden verkommeren, maar die hier rust vinden. We hebben senioren die hier een fantastisch leven leiden, met contact met de buren. Is het geluk van mensen dan niks waard voor de stad? Restaurant De Sneppe hier verderop mag blijven, de scouts ook. Waarom moet deze camping dan wel weg?” Eén van de bewoners is Rita Snauwaert, 81 is ze en ze zit al dertig jaar op camping ’t Stropke. Haar tuintje rond haar stacaravan is een pareltje, ze zit hele dagen buiten. “Als wij hier weg moeten, zou dat een ramp zijn”, zegt ze. “Waar moeten we dan naartoe?”

Freddy vroeg een onderhoud aan met de stad, maar dat werd al tweemaal uitgesteld. Het Ruimtelijk Uitvoeringsplan dat zijn camping ‘zonevreemd’ zal maken, komt binnenkort op de gemeenteraad om goedgekeurd te worden. Zolang dat niet is gebeurd, koestert Freddy hoop voor de toekomst. “Ik blijf vechten voor dit unieke stukje Gent.”