Pippi

Op de Bebelplatz, het plein voor de Humboldt-universiteit in Berlijn, ligt een glazen tegel waardoor je naar een kamer met lege boekenkasten kunt kijken. Dat kunstwerk herinnert ons aan de boekenverbranding door de nazi’s. Het doet je nadenken over de gevaren van censuur en het stemt je gelukkig dat die toestanden al bijna een eeuw achter ons liggen. Hoewel, in ons eigen Gent lijkt het net te beginnen. De door de stad gefaciliteerde (lees: financieel ondersteunde) Werkgroep Dekolonisering pakte onlangs uit met een rapport waarin enkele opmerkelijke voorstellen staan. Volgens dat gezellige clubje moeten niet alleen straatnamen veranderen en standbeelden verdwijnen, maar moet ook de Gentse bevolking heropgevoed worden. Onze politiemensen worden in het rapport opgevoerd als een bende losgeslagen racisten die niets beter te doen heeft dan mensen van vreemde origine te koeioneren. Boeken moeten uit de bibliotheek verdwijnen of op zijn minst een label krijgen omdat ze ons koloniaal verleden zouden verheerlijken. Kortom, de werkgroep roept op tot heropvoeding en boekenverbranding. Hitler zelf zou het niet beter gedaan hebben. Eén van de boekenreeksen die op zijn minst een brandmerk moet krijgen, is die van Pippi Langkous. Dat rosse kapoentje is ineens staatsgevaarlijk. Volgens het rapport worden zwarte mensen in haar avonturen karikaturaal weergegeven en dat kan niet. Dat Pippi zelf en haar hele dorp persiflages zijn van blanke Zweden, daar heeft zich nog nooit iemand over beklaagd. Schepen Tine Heyse vindt het rapport gelukkig nogal activistisch en verzekert ons dat Pippi niet uit de rekken zal genomen worden. Een label zal er waarschijnlijk wel komen, die gefaciliteerde azijnpissers krijgen dus hun zin. Over een kleine eeuw krijgen we voor de ingang van de UGent ook zo’n glazen tegel.