Paasei

Ik moest deze week een schaterlach onderdrukken toen ik las dat de Gentse luchtkwaliteit erop achteruitgegaan was sinds er door de lockdown bijna geen auto’s meer rijden. In het artikel werd, op zoek naar een verklaring, geopperd dat heel wat mensen nu van thuis uit werken en dat die dan allemaal hun verwarming aanzetten. De temperaturen van de laatste week in acht genomen, durf ik twijfelen aan die oorzaak. De dagen na het verschijnen van het artikel bladerde ik ’s ochtends meteen naar de regionale pagina’s op zoek naar een reactie van ons azuurgroene stadsbestuur. Van LEZ-schepen Heyse had ik een wetenschappelijk onderbouwde uitleg willen lezen om me gerust te stellen over het nut van haar oude-auto-pestbeleid. Van de nog beter bespraakte schepen Watteeuw had ik een alles verklarende interpretatie van de metingen verwacht. Van onze links-en-rechts verbindende, groen-me-vervuilend verzoenende burgemeester had ik graag een steun in de rug van zijn vaak verguisde schepenen gezien. Maar ons stadsbestuur blinkt dezer dagen uit in onzichtbaarheid. Terwijl Kortrijks burgemeester Van Quickenborne zijn stadsgenoten elke coronaweek in een videoboodschap toespreekt, moeten wij in Gent op zoek naar onze burgervader als naar een paasei. Misschien oordeel ik nu te vroeg en voert onze Mathias in het geheim crisisoverleg met zijn Europese collega’s. Die zijn namelijk ook nergens te bekennen. Het verenigd Europa blijkt, nu we het nodig hebben, enkel te bestaan om ons nog meer belastingen te doen betalen en niet om ons uit deze miserie te halen. Onze nationale politiek blundert er intussen zodanig op los dat de bevolking er zich met vindingrijkheid en solidariteit zelf wel door spartelt. Dat ze achteraf niet met extra belastingen afkomen, het zal hun beste dag niet zijn!