Logica

Binnenkort mogen Véronique en Lars weer kussen op de set van Familie. Driewerf hoera! Ik heb in m’n leven nooit een hele aflevering van gelijk welke soap uitgezeten maar toch vind ik het goed nieuws dat er weer gefilmd mag worden. Had u zich de lockdown kunnen voorstellen zonder Netflix? Neen hé? Had u zich de lockdown kunnen voorstellen zonder muziek? Ook niet waarschijnlijk. Wel, terwijl de beeldindustrie weer opstart, krijgen mijn collega-muzikanten en ik stilaan het idee dat ons beroep niet meer bestaat. Terwijl de bewoners van de August Van Bockxstaelestraat in Ledeberg elke dag op straat komen om samen te musiceren, mogen straatmuzikanten in de Veldstraat nog steeds niet aan de slag. Terwijl hele meutes staan aan te schuiven om massaal Zweedse meubels, sneakers en spotgoedkope kledij in te slaan, mogen er nergens optredens doorgaan. Terwijl duizenden leerkrachten in ons land gehuld in maskers en plastic schermen het onmogelijke doen om basisschoolkinderen uiteen te houden, blijven speeltuintjes verboden terrein. Terwijl zeedijken en winkelstraten bij dit mooie weer overspoeld worden, blijven de terrasjes dicht. Snapt u het nog? Gents toerismeschepen Bram Van Braeckevelt brak een lans voor toerisme in eigen stad en streek, en dat siert hem. Al vraag ik me af of we minder kans hebben om corona op te lopen op de Leie dan op de Donau en of we veiliger zijn op de Blaarmeersen dan aan de Costa Brava. Terwijl in landen als Duitsland en Denemarken de horeca al lang weer aan het werk is – zonder corona-opstoot tot gevolg – hinkt ons landje weer achterop. We zullen nog een hele tijd rekening moeten houden met social distancing en daarmee gepaard gaande maatregelen, maar als onze beleidsmensen een economisch bloedbad willen vermijden, zullen ze de horeca en de amusementsindustrie toch vooruitzichten moeten gunnen.