Gravensteen

Onze burgemeester ontving de afgelopen week een open brief waarin wordt gevraagd om van ons Gravensteen af te blijven. De brief werd ondertekend door een 120-tal bekende Gentenaars en op de sociale media gesteund door zowat alle andere stadsgenoten. In de brief wordt de bezorgdheid geuit over de plannen die het stadsbestuur heeft met onze unieke middeleeuwse trots. Er moet volgens het plan een flink gat worden geslagen in de omwalling, er komt een liftkoker tegen de donjon, en op het grasveldje achter de burcht komt een modern bezoekerscentrum met een giftshop. In een promofilmpje is ook een mintgroene metalen loopbrug te zien op het middenplein, dit waarschijnlijk om het kleine beetje overgebleven middeleeuwse sfeer compleet de kop in te drukken. Onze burgemeester heeft de brief beantwoord. Hij schrijft dat hij in dialoog wil gaan met de initiatiefnemers van het protest, maar dat het stadsbestuur zijn plannen toch zal uitvoeren. In sappig Gents had dat geklonken: “ge kunt zagen wat ge wilt, wij doen ons goesting,” gevolgd door: “participatie, mijn …” Die participatie, die inspraak, dat verbinden, waar onze burgemeester en schepenen voortdurend de mond van vol hebben, blijkt weer eens loos gebrabbel te zijn. De geplande ingrepen zullen rolstoelgebruikers in staat stellen om het anders moeilijk te bereiken Gravensteen te bezichtigen, stelt de burgemeester nog. Als je een monument al zijn eigenheid daarvoor moet ontnemen, heeft dat helemaal geen zin, denk ik dan. Het is te hopen dat er in het stadhuis niemand op het idee komt om het Belfort toegankelijk te maken voor andersvaliden. Welk protest zou er rijzen tegen een betonnen liftkoker tegen de toren en een giftshop bovenop de draak? En hoe verbindend en participerend zou het stadsbestuur aan dat protest haar voeten vegen?