Goede bedoelingen

De optimist in mij was zeer gelukkig met alle goede bedoelingen die ik deze week zag opleven in de stad. De realist in mij liet dan weer de schouders hangen bij de vraag waar dat alles toe moet leiden. Ik juichte het initiatief toe van twee Gentse jongedames die met krijtspray boodschappen tegen seksuele intimidatie aanbrachten op de plaatsen waar meisjes en vrouwen het vaakst worden lastiggevallen. Ik zuchtte hoofdschuddend, wetende dat onze falende justitie het liefst zedendelinquenten – recidivist of niet – zo snel mogelijk weer de straat op stuurt. Ik was blij met het nieuws dat onze flikken donderdagavond ei zo na een massale vechtpartij aan het Storyplein konden verijdelen. Toen ik las dat ze een stel tuig dat gewapend met stokken speciaal van Aalst naar hier was gespoord om te knokken, enkel naar het station hebben verwezen in plaats van het hele zootje op te pakken wegens verboden wapenbezit, nam mijn pessimisme het over. Ik snap de politie wel, ze zouden ze toch meteen moeten loslaten van één of andere wereldvreemde rechter. De buste van Leopold II in het Zuidpark werd besmeurd, en terecht. Dat koninklijk stuk verdriet heeft bij leven een slordige 10 miljoen Congolezen laten uitmoorden en zit daar nu waarschijnlijk in één of ander hellekrocht over te pochen met gelijkgestemden als Stalin en Hitler. In tegenstelling tot deze 2 laatsten, kan Pol zeggen dat zijn nazaten nog altijd staatshoofd zijn. Staat iemand van de beeldenstormers daarbij stil? Dat het stadsbestuur Killing Leo met sokkel en al zal laten verwijderen, vind ik dan weer een gemiste kans. Laat hem staan en zet er een bord bij met een lijst van zijn misselijkmakende daden! En een bak rotte eieren en tomaten voor al wie zich geroepen voelt om te gooien. Laat hem staan, zijn wandaden mogen nooit vergeten worden.