Gent en mobiliteit, the saga continues

Toen ik donderdagavond naar het VTM-nieuws zat te kijken, heb ik me van puur ongeloof meermaals de ogen uitgewreven en de datum gecheckt. Was het 1 april geweest, dan was er niets aan de hand, dan had ik de jaarlijkse aprilvis er zo uitgehaald. Op 31 oktober stuurt VTM echter geen voor de grap verzonnen nieuwsberichten de wereld in en moest het dus waar zijn, de Gentse trams hebben geen wielen meer. Niet dat ons openbaar vervoer zich voortaan op rupsbanden door de stad gaat bewegen, maar De Lijn heeft voor de Albatros-trams – de trots van het Gentse arsenaal – geen reservewielen. En omdat de wattman moeilijk aan elke halte aan zijn passagiers kan vragen om zich allemaal aan 1 kant van de tram te installeren om niet te kantelen, rijden de peperdure Albatrossen niet meer uit en worden er weer oude, veel kleinere exemplaren de straat op gestuurd. Filip Watteeuw, schepen van mobiliteit, mocht het uitleggen voor de camera. Trouwe lezers van deze column weten dat meneer Watteeuw en ik het niet altijd over alles eens zijn maar dit keer had ik echt met hem te doen. Hoe krijg je uitgelegd dat je in de enige Vlaamse stad waar Groen het voor het zeggen heeft eerst de automobilist de stad uit pest met een circulatieplan, dat je vervolgens de LEZ invoert om nog meer auto’s te weren en dat je dan museumstukken moet inzetten om nog openbaar vervoer aan te bieden. Je zou voor de grap kunnen voorstellen om voortaan de dienstverlening met paard en koets te verzekeren, maar dat heeft die andere Groene schepen ook al verboden. Ik werp in dit stukje wel eens een steentje naar iemand maar dit keer zou ik niet weten naar wie. Je kunt schepen Watteeuw van veel verdenken maar tramwielen saboteren zie ik hem niet doen. De Lijn kampt met financiële beperkingen, punt. Eén ding is duidelijk, Gent en mobiliteit, het blijft een moeilijke combinatie.