De man was naar eigen gefrustreerd over een aantal pro-Deozaken die misgelopen zijn op het moment dat hij er daadwerkelijk een betaling voor zou ontvangen. De zaken waaraan hij werkte, werden een paar keer voor zijn neus afgepakt door collega’s/concurrenten. Hierdoor liep hij tot tweemaal toe zijn vergoeding mis, ook al had hij er -naar eigen zeggen- veel tijd ingestoken. Bij afsluiting van een aantal van deze dossiers, diende hij toch zijn dossier in bij de overheidsdienst BJB die deze betalingen voldoet. Een nogal domme zet, want dit werd uiteraard opgemerkt door deze dienst aangezien twee advocaten geld vroegen voor dezelfde zaak.

“Ik kan begrijpen dat u het frustrerend vond dat uw zaak voor uw neus werd afgepakt, meneer. Maar vijf jaar na datum nog een aanvraag indienen, om een betaling te ontvangen voor een prestatie waarop u geen recht hebt. Dat is toch wel een erg lange periode om gefrustreerd te zijn? U bent jurist. Men mag van u toch verwachten dat u zoiets een plaats kan geven gedurende deze lange tijd”, sprak de rechter.

Verder werd er getwijfeld aan de aanvragen die voormalige raadsman indiende voor zijn verplaatsingsvergoedingen. Uit onderzoek van de gsm-masten bleek dat hij zich op bepaalde dagen niet op die plaats bevond. “Ik heb die verplaatsingen sowieso gemaakt. Misschien niet op die dag, maar wel op andere dagen waarop ik geen vergoeding vroeg”, was zijn repliek.

De man, die nu werkt als ambtenaar, hangt een celstraf van 12 maanden en een geldboete van 4.000 euro boven het hoofd.