Drugse Poort

Een dikke 150 jaar geleden werd de Gentse wijk Brugse Poort gebouwd om de steeds groter wordende groep arbeiders tijdens de industriële revolutie te huisvesten. De Brugse Poort is ontstaan als volkswijk en zal altijd een volkswijk blijven, daar zullen enkele bakfietsgezinnen op zoek naar lage huizenprijzen niets aan veranderen. De Brugse Poort heeft ook altijd zijn probleempjes en problemen gehad, dat beamen mijn autochtone, Turkse en Marokkaanse kennissen die er wonen zonder schroom. Wie al eens bus 3 neemt, ziet tussen de Rooigemlaan en de Bargiebrug zelfs overdag dat het er iets minder afgestoft aan toe gaat dan in pakweg Afsneedorp. Om die problemen op te lossen, kwam het stadsbestuur op het idee om de hele wijk ter hoogte van de Bargiebrug hermetisch af te sluiten van de rest van de stad met een verkeersknip. Zeer tegen de zin van de vooral allochtone inwoners, want die vreesden dat hun wijk een getto zou worden. Door het uitblijven van doorgaand verkeer verdween de sociale controle en werd hun vrees bewaarheid. De rest van het verhaal kunt u al wekenlang volgen in deze krant. De gevestigde drugbendes pikken het niet dat er zich Tunesische illegalen met hun business komen moeien, er wordt dagelijks gevochten, er wordt al eens gestoken en de Gentse Flikken mogen op gevaar van eigen leven gaan dweilen met de kraan open. Burgemeester en schepenen oreren dat ze het probleem aanpakken maar bleven weigeren om camera’s in de wijk te hangen. Om automobilisten te beboeten, hangt de stad er nochtans mee vol. Om drugdealers en messentrekkers mee in het oog te houden, dat vond men in het stadhuis te ver gaan. Deze week werd er beslist dat er toch camera’s komen. Twee! Dealers en ander gespuis lachen zich een breuk, de echte Brugse Poorters voelen zich alweer aan hun lot overgelaten. Terecht.