“Kan je je een beetje bezighouden?” Die vraag hoor ik steeds vaker. Nu het ernaar uitziet dat de eerder aangekondigde versoepelingen zullen uitgesteld worden, praat men tegen mensen uit de horeca en de cultuursector alsof die vroegtijdig in een woonzorgcentrum zijn gedumpt. Met respect voor wat ze ooit gepresteerd hebben, maar intussen overbodig. “Ik heb wel iets omhanden,” antwoord ik dan, “tekstje schrijven hier, cd’tje opnemen daar, maar veel minder dan normaal.” De overige tijd probeer ik me op te trekken aan de meest uiteenlopende zaken, maar het wordt me niet gemakkelijk gemaakt. Zo bloedt mijn blauw-witte hart na alweer een slappe vertoning van mijn Gantoise. Coach Hein kondigde aan dat hij in het tussenseizoen met de grove bezem door de spelerskern zal gaan. Als het bestuur echt ambitieus is, zullen ze hem daarin steunen. Ik dacht me even te kunnen optrekken aan het nieuws dat de burgemeesters van Antwerpen, Middelkerke en Amsterdam overwegen om terrassen te laten openen om mensenmassa’s beter en professioneler te spreiden. Mijn hoop werd al gauw de kop ingedrukt door waarnemend burgemeester Watteeuw. Hij vindt de ideeën van De Wever, Dedecker en Halsema onverantwoord en zweert bij krijtcirkels zoals die op het Sint-Pietersplein. Hoe goed die werken, hebben de politie en Ivago al enkele keren kunnen ervaren. Even dacht ik ook dat we beter af waren dan Antwerpen omdat wij in Gent geen graaikoningin à la Sihame El Kaouakibi te verdragen hebben. Niet van dien aard maar toch zorgwekkend is dat toekomstig schepen Hafsa El-Bazioui van Groen haar politieke invloed misbruikte om een net geplaatst fietsrek weer te doen verdwijnen voor de deur van haar zus in de Bloemekenswijk. Aan diegenen in de partij die wel nog politiek fatsoen bezitten, Hein heeft een grove bezem te leen.