Mottenvangers aan het werk in Genk: van Luminus Arena tot stadhuis

Het project was het resultaat van een inspirerende ontmoeting tussen kunstenaar Koen Vanmechelen en nachtvlinderambassadeur Bart Van Camp, die recent nog een nieuwe kever- en wespensoort ontdekte in hartje Amsterdam. “Natuurontdekkingen worden vaak beschouwd als een vreemde, verre wereld die enkel door de BBC gevolgd wordt, maar ook in onze eigen achtertuin kan je prachtige zaken ontdekken”, vertelt die laatste.

“Ik raakte gefascineerd door de vertelsels van Van Camp”, gaat Vanmechelen verder. “Hij legde uit dat het heel simpel is om met ontladingslampen van 125 watt motten te vangen. Zijn idee om het onzichtbare zichtbaar te maken, past perfect bij mijn visie over kunst. Zelf was ik ook erg geïnteresseerd in welke mottensoort zich het best aanpast aan de mens en wie overleeft in stedelijke gebieden. Het aaibaarheidsgehalte van een mot is niet hetzelfde als bij een panda, maar ik vind dat alle diersoorten aandacht verdienen, zeker diegene die steeds meer en meer onder druk komen staan.” 

Er werd een oproep gelanceerd in Genk naar wie zijn of haar tuin wilde openstellen voor het onderzoek. Daarnaast werden nog een aantal mooie plaatsjes uitgekozen voor het project. Zo waren er mottenvangers actief in het Heempark, aan het ziekenhuis Oost-Limburg, bij het kinderpsychiatrisch ziekenhuis, op het Kerkhof, in het Molenvijverpark, aan het Stadsplein, op het dak van het stadhuis, in de tuin van de burgemeester, op KRC Genk en uiteraard bij LABIOMISTA.

Achteraf waren Van Camp en Vanmechelen tevreden met de ‘vangst’. “In de stad is het moeilijker om motten te vangen, omdat er veel ‘lichtvervuiling’ is. Ook van de hitte en droogte houden motten niet zo. Toch is het overal goed gelukt. Ik denk dat we telkens 100 tot 125 soorten hebben kunnen vangen. De determinaties moeten later nog gebeuren met behulp van foto’s. De motten zelf werden ter plaatse ook weer losgelaten.”

Op termijn wil Vanmechelen op Protected Paradise, het uiterste stuk van LABIOMISTA, waar het hele project werd uitgetekend, een poster plaatsen waarop de motten een plaats krijgen, naast andere dieren die met uitsterven bedreigd zijn. “Op die manier maken we het onzichtbare helemaal zichtbaar voor de mensen.” 

Van Camp denkt al weer verder en wil ook in andere grote steden natuuronderzoeken blijven doen. “Onlangs hadden we bijna een slak naar Greta Thunberg genoemd, maar collega’s waren ons voor. Zij kregen er wereldwijd aandacht voor. Dat lijkt me wel een mooie uitdaging!”