Wroeten is plezant in game ‘Nobody Saves the World’

Je naam is, letterlijk, Nobody. Je bent een amorf wit figuurtje, dat – de vertelling van de game laat niet na om je erop te wijzen – niet eens een broek draagt. Wanneer je wordt aangevallen, weet je jezelf alleen maar te weren met een slappe klets met de vlakke hand. Maar dat deel van Nobody Saves the World duurt gelukkig niet lang. De kluchtige nieuwe roleplaying-game van de makers van indiehit Guacamelee! laat je al snel toe om je personage te transformeren naar andere, weerbaardere gedaantes, zoals een ratachtig schepsel met scherpe bijtertjes. En dan begint het plezier pas echt.

De meeste roleplaying-games, waarin je de uitrusting, de kracht en de vaardigheden van je personage verder en verder op punt stelt, hebben een element dat spelers de ‘grind’ (in het Engels uitgesproken: “graaind”) noemen: kleine taakjes uitvoeren zodat je protagonist sterk genoeg wordt om de minder onbeduidende uitdagingen aan te kunnen gaan. Vaak gaat het om het eenvoudige verzamelen van objecten of het verslaan van kleine tegenstanders. In de meeste games van dit slag is dat een drempel, maar eens de speler ‘erin’ is wordt het een soort behaaglijke repetitie.

Dat laatste is ook het geval in Nobody Saves the World, maar de makers hebben er bij deze game ook voor gezorgd dat die lastige ‘onboarding’ wat vlotter gaat. Met een pijlsnelle opvolging en brede variatie van taken, metertjes die snel vollopen en beloningen die kunnen worden verzilverd is Nobody Saves the World de eerste roleplaying-game waarin ook het wroeten plezant is.

En dat is niet eens het enige pluspunt aan de game. Nobody Saves the World charmeert ook snel met zijn cartooneske, handgetekende 2D-graphics, die je in een bizarre, surreële wereld brengen. Het verhaal is compleet knudde en de dialogen slaan meestal nergens op, maar het geheel maakt van Nobody Saves the World een game die je, nadat je hem hebt aangevat, moeilijk weer kunt neerleggen. En zelfs eentje die ideaal is als eerste RPG voor gamers die zich eindelijk eens aan dat genre willen wagen.