‘Total War’-reeks wil haar ‘Warhammer’-trilogie groots afsluiten

De 'Total War’-games hielden als een van de weinige strategiegames het genre overeind tijdens de haast twintigjarige dip waar het nog maar pas min of meer uit lijkt te klimmen. Traditioneel kiest Total War voor een historische setting, maar in 2016 en 2017 maakte het een zijstapje met de ‘Warhammer’ en ‘Warhammer II’-afleveringen. Gebaseerd op het gelijknamige immens populaire fantasy-universum waar tientallen rassen en facties hun eigen epos proberen te schrijven in het bloed van de oppositie. Denk ‘Game of Thrones’, inclusief dwergen en draken, maar zonder functioneel naakt.

‘Warhammer III’ verplaatst de actie naar het noorden en naar de plek waar demonen thuis zijn. Twee regio’s die soms letterlijk aan elkaar grenzen en soms een trip door een interdimensionaal portaal vragen. Kenners kunnen we alvast vertellen dat het spelterrein dubbel zo groot is als dat van voorganger 'Total War: Warhammer II’. Het is op deze strategische overzichtsmap dat elke factie aan de beurt komt om economische beslissingen te maken, aan diplomatie te doen en vooral om zijn strijdmachten te doen aanzwellen. Botst zo’n leger op een van de vijand, dan mag je die in realtime uitvechten en daarbij voer je niet zelden vele honderden tot duizenden units aan.

Tot zover weinig nieuws onder de zon voor ‘Total War’-veteranen. Maar de ontwikkelaar is er nog maar eens in geslaagd om elk van de nieuwe speelbare facties van een paar unieke mechanismen te voorzien. Zo is voor het eerst met een van de vier verschillende Chaos Gods-rassen spelen al een totaal nieuwe beleving op zich. Dat de Demons of Chaos je ook nog eens toelaten om je eigen cocktail uit die gruwelwinkel te brouwen, maakt het nog beter. Tel daar nog de op feodaal China geïnspireerde Grand Cathay en tsaristisch Rusland in de vorm van Kislev bij op en alle genodigden geven present voor de zalig slopende strategische én tactische mix van frontaal en achterbaks geweld die ‘Total War Warhammer’ heet.

De campagne voor elk van die zeven (acht als je de game voor of op de releasedatum koopt) speelbare partijen kadert in één overkoepelend über-episch verhaal. Elke factie volgt daarbij zijn eigen agenda en speelt op een telkens weer andere manier naar de finale toe. Intussen kijken we niet meer op van de creativiteit waarmee de vertrouwde basisgameplay van verfrissend nieuwe variatie wordt voorzien, maar opnieuw, chapeau!

‘Warhammer III’ schakelt zelfs nog een versnelling hoger in het introduceren van nieuwe spelsystemen. Zo zijn er de Yin-Yang-koorddans-act en de handelskaravanen van de Grand Cathay, de sterk contrasterende militaire opties tussen de Chaos Gods-facties, de helemaal omgegooide belegeringen, maar bovenal: de vier intense, langgerekte en tactisch opgeschroefde survival-slagen die elke partij tijdens zijn campagne moet overwinnen voor ze nog maar aan de finale mogen beginnen. Superdiep of origineel zijn die ingrepen daar niet, maar ze brengen wel weer een zoveelste nieuwe dynamiek naar een game dat op papier al anderhalve aflevering geleden in herhaling had moeten vallen.

Weet dat je met één zo’n campagne goed zit voor gemiddeld 50 uur en de kans groot is dat je een paar campagnes met verschillende facties na elkaar speelt … om dat een paar maanden later met nog eens een andere – eventueel nieuw te downloaden factie weer doet. En nog eens wanneer ook deze wereldkaart in die van de twee vorige games wordt ingepast. Het einde van de quarantainedreiging had niet slechter getimed kunnen zijn.

‘Total War: Warhammer III' verschijnt 17 februari voor pc.

Bekijk ook: