Om maar te zeggen: of het nu gaat om racen in dure sportwagens, een tripje door de ruimte maken of een potje voetballen tegen Ronaldo: de meeste gamers hebben het allemaal wel al eens gedaan en draaien er hun hand niet meer voor om. Wat we echter nog nooit op ons bord hebben gekregen, is een groepje lelijke aliens die op de vlucht zijn voor een enorme cilinder.

Want dat is het uitgangspunt van The Eternal Cylinder: op een exotische planeet neem je in eerste instantie de controle over een enkele kleine buitenaardse levensvorm, maar al gauw breidt je groep zich uit met diverse soortgenoten. De wezens in kwestie heten Trebhums, en zijn nog het best te omschrijven valt als een kruising tussen een kikker, een insect en een stofzuiger. Trebhums beschikken namelijk over een slurf waarmee ze de lokale flora en fauna kunnen opzuigen en vervolgens gebruiken om te evolueren. 

Die evoluties zorgen ervoor dat je sterkere benen krijgt om hoger te springen, een stekelige huid om roofdieren af te weren, speciale ogen die geheime doorgangen kunnen zien en nog veel meer. Wat ze echter allemaal doen, is ervoor zorgen dat je beestjes - die toch al niet moeders mooiste waren om te beginnen - elke keer nog een stukje lelijker worden. Niet dat het spel er slecht uitziet, integendeel. De graphics zijn, zeker voor een indietitel, ronduit uitstekend en het is meteen duidelijk dat de bedenkers van dit universum tijdens hun arbeid konden beschikken over ofwel een gigantische verbeelding, ofwel over een gigantische berg lsd.

Het concept is al even maf als de schepsels die de spelwereld bevolken. Zoals de titel al doet vermoeden, is er in The Eternal Cylinder een niet onbelangrijke rol (jep, pun helemaal intended) weggelegd voor, jawel: een eeuwige cilinder. Die rolt namelijk om de zoveel tijd over het planeetoppervlak en vernietigt daarbij alles wat er op zijn pad ligt. Slecht nieuws dus voor een bende extreem pletbare mormels.

Wat ons bij de gameplay brengt: tussen elke beweging van de cilinder kan je al springend, rennend en rollend een stukje van de planeet verkennen en stoot je op puzzels die stukje bij beetje het verhaal uit de doeken doen. Want hoewel deze game wordt gepresenteerd als een soort survival-sandbox, is het in de eerste plaats vooral een lineair maar daarom niet minder fascinerend verhaal dat het mysterie van de cilinder met mondjesmaat prijsgeeft. Het is daarom ook sympathiek dat de makers je verschillende opties geven om net het belang van de survival elementen wat terug te schroeven zodat je zelf kan kiezen waarop je de focus wil leggen tijdens het spelen.

The Eternal Cylinder komt eigenlijk zowel op exact het juiste als op het slechtst denkbare moment uit. In de typische najaarsdrukte vormt deze unieke combinatie van puzzels oplossen, platformen, survival en sandboxgameplay een meer dan welgekomen bron van originaliteit tussen de Call of Duty’s, Far Cry’s en andere Halo’s. Maar net door de overvloed aan grote titels die op het punt staan gereleased te worden, dreigt een kleine indieparel als deze wat te verdwijnen in het geruis. 

En dat zou heel jammer zijn, want het is dit soort van creativiteit die je er tijdens het spelen weer aan herinnert wat videogames zo fantastisch maakt: een unieke ervaring meemaken die je nog nooit eerder hebt beleefd en die je nog lang zal bijblijven. Maar lélijk dat die Trebhums zijn, niet te doen.