‘NieR Replicant ver.1.22474487139….’ is hemelse game met een paar duivelse stekels

NieR Replicant ver.1.22474487139…. is een remake van NieR Replicant, een Japanse actie-RPG uit 2010. De game speelt zich af in de toekomst, in een wereld waarin zo goed als alle technologie is verdwenen en de mensen grotendeels leven zoals in de middeleeuwen. De spelwereld bestaat uit vrij uitgestrekte sandboxes waarin je vrij beweegt, naast aparte dungeons waarin je je door gangen en kamers baant. Het verhaal draait rond Jonah, een jongeman die zijn zus wil redden van een vloek, en die daarvoor een hoop duistere tegenstanders in de pan moet hakken.

Jonah bestuur je meestal in een derdepersoonsperspectief, maar in sommige levels krijg je bovenaanzicht of 2D-platformactie. Lekker afwisselend en fris. Altijd kan hij een reeks fysieke aanvallen uitvoeren met wapens. In de loop van het spel verkrijg je er steeds meer, en de combo’s en het vechtmechanisme zitten prima in elkaar. Voor soepele gevechten is het ook erg aangenaam dat je sterk kan tweaken hoe je de camera graag hebt, want standaard voelt ie wat 2010 aan. Meestal voel je van die leeftijd eigenlijk weinig.

Voor een RPG bevat Nier Replicant best wel veel actie. En wat die naar een hoger niveau tilt, is de combinatie met uiteenlopende magische aanvallen, zoals vlammende speren of kleurrijke bollen. Het voelt allemaal intuïtief en naturel, maar gaat diep genoeg zonder dat alles te ingewikkeld wordt. Gameplezier staat centraal, wat bijvoorbeeld ook betekent dat je magiemeter automatisch volloopt zonder dat je daarvoor je flow moet onderbreken. In de loop van het verhaal speel je steeds meer magische aanvallen vrij, zodat je de juiste kan kiezen voor elke situatie.

Die magische kracht krijg je van het betoverd boek Grimoire Weiss, dat altijd in je buurt zweeft. Een ongelooflijk sarcastisch boek bovendien, met minzame commentaren die je minstens doen glimlachen en soms ook gewoon luidop doen lachen. Het boek neemt niet alleen personages en situaties uit de game op de korrel, het breekt zelfs smakelijk door de ‘vierde wand’ om commentaar te geven op de verteller van het verhaal. Een dikke pluim voor de tekstschrijvers en stemacteur Liam O’Brien, die met zijn flegma wat doet denken aan Pierce Brosnan. Hij heeft echt een heleboel teksten ingesproken, een echte verademing ten opzichte van een hoop games waar je maar tekstballonnen zit weg te klikken. De manier waarop hij zijn sappige opmerkingen spuwt, geeft héérlijk kleur aan het spel. Maar eigenlijk leveren alle acteurs uitstekend werk, wat je immersie alleen maar vergroot.

Die inleving is iets wat NieR Replicant ver.1.22474487139….echt een heel charmante en zelfs betoverende game maakt. Met dank aan de ongegeneerd kinderlijke fantasie van de makers, die een sprookjesachtige wereld in elkaar hebben geknutseld waar ‘ongewone’ dingen geen verantwoording nodig hebben, maar gewoon mogen zijn. Of wat dacht je van een stad met kanaaltjes van stromend zand waar duizenden regeltjes gelden en de burgers dat nog leuk vinden ook? Lekker geflipt, maar binnen het eigenzinnige Nier-universum klopt het gewoon allemaal. Die eigenwijze stilistische keuzes uiten zich bijvoorbeeld ook in de grove pennenstreken waaruit de duistere Shades-tegenstanders zijn opgebouwd. Of in de prachtige alomtegenwoordige muziek, die zich niet inhoudt om zweverige vrouwenzang af te wisselen met bombastisch dreunen, middeleeuws gekabbel en Gregoriaanse gezangen. Heerlijk wanneer een visie zo duidelijk en ogenschijnlijk zonder compromissen wordt uitgewerkt.

Nier Replicant heeft dus een heleboel om van te houden, en het is des te spijtiger dat ie ook een aantal padden in de korf zet. Het gaat vooral om monotone fetch-opdrachten, saaie dialogen en irritante laadschermen. Vooral de combinatie van die drie kan vooral de eerste paar uren van de game behoorlijk vergallen. Het lijkt wel alsof de makers het expres doen, want ze sturen je in het begin echt een paar keer van het kastje naar de muur. “Ga van je zus in het huis naar het kasteel een beetje verder.” Eens daar, krijg je opeens een knalwit irritant laadscherm dat pijn doet aan je ogen. “Loop een trap op, open een deur en praat daar met iemand...Klik een paar nietszeggende dialogen weg, loop weer naar buiten, knijp je ogen opnieuw dicht voor dat laadscherm, loop opnieuw naar het huis.” Krijg daar te horen dat je wéér naar dat kasteel moet, etc. Vreemd. Die laadtijden, die zelfs op een PlayStation 5 onbegrijpelijk lang zijn, zouden niet zo vervelend zijn zonder de combinatie met die twee andere minpunten. Maar samen trekken ze je compleet uit de game, terwijl die inleving net een van de grootste charmes is van deze Nier.

Naast die inleving en die fantastische wereld verdient de game ook een ferme pluim voor de frisheid die je steeds weer overvalt. De afwisseling van gamegenres, telkens voor je de kans krijgt om ze beu te worden, zit zo vloeiend in elkaar. En evengoed zit je even in een stuk verhaal dat beter tot zijn recht komt met een hele lap droge tekst op een zwarte achtergrond. Wat minder briljante geesten zouden er niet bij stilstaan dat het zo ook kan. NieR Replicant ver.1.22474487139… heeft een speciaal plaatsje in ons hart veroverd. Nu het jouwe nog.

De game verschijnt op 23 april voor PlayStation 4, Xbox One en pc.

Bekijk ook: