Bij die Lego-games worden de grafische krachten van next-gen-consoles verspild, zegt u? Dan hebt u 'Lego The Hobbit' nog niet in uw PlayStation 4 of Xbox One gefloept. Dat is zelfs het eerste wat bij ondergetekende opviel toen hij met de game aan de slag ging op de PS4: hij ziet er effectief bloedmooi uit, zelfs voor een genre waarbij visueel realisme inderdaad geen prioriteit is.

Ontwikkelaar TT Games, die voor 'Lego The Hobbit' ook al andere entertainmenttotems als Indiana Jones, 'Star Wars', 'Lord of the Rings', Harry Potter en superheldenequipes uit de Marvel- en DC Comics-stal Legoficeerde, gooide een donders frisse hoogglans over het virtuele kunststof waaruit de personages en de blokjes in de game zijn gemaakt. En ook de animaties van uw bestuurbare personage - bekende karakters uit de films van Peter Jackson, zoals Bilbo Baggins en tovenaar Gandalf - zijn tegelijkertijd fluks en cartoonesk.

Uiteraard schuilt er onder dat mooie simoniseerlaagje een game die op geen enkel moment breekt met de formule die TT Games jaren geleden introduceerde met 'Lego Star Wars'.

Steentjes oprapen, dingen afbreken om andere dingen weer op te bouwen, eenvoudige hand-tegen-handcombat, puzzeltjes oplossen, open gedeeltes van de spelwereld waarin u eventjes uw zin kunt doen: alles wat u bij een Lego-videogame gewend was, ziet u gewoon terugkeren in 'Lego The Hobbit'.

Het is zelfs schaamteloos formulaïsch, maar tegelijkertijd zit er geen zweempje van gemakzucht in de productie van de game: de makers deden goed hun best om het materiaal van de Hobbit-films natuurgetrouw in hun spel te parkeren, en er tegelijkertijd een typische Legogame van te maken. In tegenstelling tot de nog maar recentelijk gelanceerde game bij 'The Lego Movie' is niet het volledige decor uit de Deense blokjes vervaardigd, maar op de plaatsen waar u lego's verwacht, zijn ze er ook.

Als er toch iets is wat we TT Games ondertussen mogen verwijten, is dat ze zich uitgerekend teveel uitsloven bij het maken van hun Lego-games. Dat was bij ondergetekende in ieder geval het overheersende gevoel toen hij deze game speelde: het mag wat minder, strakker, teruggrijpen naar het originele concept. Sommige puzzels zijn zodanig overtrokken dat hun oplossing niets meer met logisch nadenken - en dus met puzzelen - te maken heeft.

Dat personagewiel, dat enkele Legogames geleden werd geïntroduceerd om meerdere personages mee op sleeptouw te kunnen nemen, maakt de boel nodeloos gecompliceerd. Want hoeveel incrementele vernieuwingen de makers er ook in zullen stoppen: het echt brede publiek is stilaan klaar met die Lego-games, en degenen die blijvend fan zijn hoeven niet meer te worden overtuigd.