GAMEREVIEW. ‘Hitman III’ is een triomfantelijk sluitstuk voor een iconische gamereeks
gamereviewHitman III is niet alleen een afsluiter voor de trilogie van Hitman-games die de afgelopen vijf jaar verscheen, maar zet ook een punt achter de hele reeks van in totaal acht titels, die tussen 2000 en nu in de winkel lagen. Voor beide zet het een waardig slotakkoord, met een paar krachtige verrassingen erin.
Delen per e-mail
Agent 47 wandelt weg. De gewapende bewakers laten hem rustig zijn gang gaan, want hij is – of tenminste: lijkt op - een van hen. Een deel van zijn vluchtplan bestond uit het uitschakelen van een van de gewapende surveillanten in een regenhesje die het domein van het landhuis in het Britse Dartmoor overzien. Hij wandelt rustig het landgoed af, verbergt zich vervolgens in de struiken waar hij het corduroy pak weer aantrekt waarmee hij zijn missie had aangevat, kruipt op zijn eveneens in de vegetatie weggeborgen Triumph-motor, en stuift weg.
Binnen ligt, voorlopig zonder dat iemand het doorheeft, een lijk. De eigenares van het immense Thornbridge Manor ligt dood op haar bureau, met de afgebroken hoorn van een eenhoorn-ornament in haar achterhoofd geplant, zonder dat zelfs de bewakers op haar balkon al iets hebben opgemerkt. Geen getuigen, geen gillend alarm, geen opschudding: een clean kill.
Meer een uitbreiding
Hitman III is vandaag uit, en de verschillen met de twee eerdere afleveringen uit de ‘soft reboot’-trilogie van de iconische gamereeks zijn verwaarloosbaar. Eigenlijk is het eerder een uitbreiding dan een nieuwe game, met vijf nieuwe decors en wat extra features en moordopportuniteiten – ook voor de twee voorgaande titels in de World of Assassination-trilogie overigens, die gewoon mee in de menustructuur van Hitman III komen als je ze hebt gekocht.
De grote ster zijn opnieuw de uitstekend gekozen en ontworpen locaties waar je, als de bekende kale killer met de streepjescodetattoo op zijn achterhoofd, in alle stilte je moorddadige business moet uitvoeren. De mindere, zoals een infiltratie in een schimmig medisch lab en een technologiebedrijf in de Chinese stad Chonquing en een te lange en te lineaire eindsequentie in de Karpaten, zijn ouderwetse infiltreer-een-bolwerkmissies. De betere - waaronder de zonet aangehaalde level in Dartmoor, de bovenste echelons van een Burj Khalifa-achtig gebouw in Dubai en een villa in het Argentijnse Mendoza – zijn meticuleus uitgetekende theaterstukken met een massale figurantencast, waarin je dichter en dichter bij je doelwit geraakt door de sociale verhoudingen die er gelden in je voordeel te gebruiken, en de juiste mensen naar de juiste plaats te lokken. Het is een formule die geen introductie meer behoeft, en die door Hitman III eerder nog wat wordt geperfectioneerd dan vernieuwd.
Keuzestress
De beste level in ’t pakket zit halfweg, wanneer je in een tot technoclub omgetoverd fabriekspand in Duitsland terechtkomt, en je daar tussen de uitzinnig ravende jongelui op zoek moet naar vijf doelwitten om in alle stilte van kant te maken. De zeer waarachtige weergave van een echte danstempel in deze pièce de résistance herinnert je nog eens aan hoe verdomd sfeervol en ingenieus de betere levels in deze hele trilogie zijn opgebouwd. De designers hebben bijvoorbeeld heel goed hun huiswerk gedaan wat de muziek betreft: er wordt een waarachtige, hard-hitting technoset gedraaid door de fictieve dj, het volk gedraagt en beweegt zich in een levensechte, licht uitgelaten roesconditie, en er is zelfs een verdachte wachtrij aan de toiletten.
Opnieuw bestaat Hitman III uit ‘maar’ vijf van die levels, die je met een beetje haast op tien uur tijd hebt doorgespeeld, maar bijna niemand is natuurlijk van de eerste keer tevreden over hoe hij een Hitman-missie heeft uitgevoerd: er is altijd nèt die ene getuige te veel geweest, dat ene klunzige moment waarop je de klok zou willen terugdraaien. Bovendien kun je bij een volgende sessie ook een compleet ander pad naar de halsslagader van je doelwitten bewandelen. Hitman III zet gelukkig opnieuw zwaar in op de herspeelbaarheid van zijn levels. Onder meer door je na het volbrengen van je opdracht alle gemiste opportuniteiten te laten zien in een soort checklist, waaraan bovendien bij iedere aangewende mogelijkheid ervaringspunten gekoppeld zijn.
Uitgesteld einde
Door die levels een paar keer opnieuw te spelen, hou je als fan het onafwendbare nog even op afstand, want na Hitman III zullen we Agent 47 mogelijk nooit meer terugzien. De Deense studio IO Interactive zet met deze game niet alleen een punt achter de World of Assassination-trilogie, maar achter de volledige reeks van acht games. Een toekomstig vervolg of een reboot is op zich natuurlijk altijd nog mogelijk, maar er is geen nieuwe game in productie, en er zit geen designteam op een opvolger te broeden, onderstreepten ze bij IO.
Wat er verder met Agent 47 gebeurt, na de louterende gebeurtenissen aan het einde van deze game, moet je dus zelf verzinnen. Ondergetekende ziet hem een leven van stille compulsie leiden, zoals het personage van George Clooney in de film The American (2010) of dat van Alain Delon in Le Samouraï (1967). Maar je kunt je evengoed voorstellen dat hij gewoon een vrouw en kinderen krijgt. In ieder geval: Hitman III is een waardig eresaluut voor de twintig jaar waarin hij goorlappen uit de wapenhandel, het internationale terrorisme en de haute finance heeft omgelegd. Dat verdient op zijn minst een geheven glas whisky terwijl de eindaftiteling van de game loopt.
Hitman III is uit voor PlayStation 4 en 5, Xbox en pc.
Bekijk ook: dit zijn dé games van 2021
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
games
GAMEREVIEW. ‘Spider-Man: Miles Morales’: eerste PlayStation 5-game laat vooral zien wat in het beestje zit
De eerste grote game die voor de PlayStation 5 verschijnt is… mja, gewoon wat je mag verwachten van een lanceringsgame: grote naam, geen grote innovaties op gebied van gameplay, hier en daar slonzig afgewerkt om op tijd te zijn voor de consolelancering. Maar hij laat wel al goed zien wat voor hardware er in het beestje zit, en is voor zijn relatief korte speelduur een emotioneel pakkende game. -
games
Dit worden de videogametoppers van 2021
Gamers hebben ongetwijfeld hun handen nog vol met een paar najaarstitels die ze tijdens de feestdagen in hun tengels hebben gekregen, maar met de aanvang van het nieuwe jaar blikken we even graag al wat vooruit. Van deze gametoppers verwachten we erg veel in 2021. -
game van het jaar
Assassin’s Creed Valhalla is jullie game van 2020
Volgens onze surfers is Assassin’s Creed Valhalla de beste game van 2020. De game kaapt 23 procent van de stemmen weg, terwijl The Last of Us Part II mooi tweede wordt met 19,7 procent. -
-
gamereview
The Innsmouth Case brengt Lovecraft-boek tot leven met luchtige (zwarte) humor
The Innsmouth Case is een buitenbeentje. De game is een ouderwetse text adventure, te vergelijken met kies-je-eigen-avonturenboeken. De ‘actie’ speelt zich volledig af in geschreven en de belangrijkste taak die je als speler hebt, is lezen en af en toe een keuze maken over hoe je denkt dat het verhaal moet verdergaan. -
iHLN
GAMEREVIEW. ‘Hyrule Warriors: Age of Calamity’: zelfs echte Zelda-fans kopen dit beter niet aan volle prijs
‘Hyrule Warriors: Age of Calamity’ vertelt het verhaal van wat er zich 100 jaar voor het immens populaire ‘The Legend of Zelda: Breath of the Wild’ afspeelde. Verwacht van ‘Age of Calamity’ echter niet de vrijheid en weidse uitzichten die gesmaakt werden bij ‘Breath of the Wild’. Dit is een heel ander soort game. -
gamereview
GAMEREVIEW. ‘Super Meat Boy Forever’ is eerder een remake dan een sequel
Een vol decennium na indieklepper Super Meat Boy komt het vervolg Super Meat Boy Forever naar ons toe. Maar de nogal radicaal aangepaste gameplay is zo verschillend dat je het eerder een moderne remake kunt noemen. -
games
GAMEREVIEW. ‘Assassin’s Creed: Valhalla’ hakt er – vooral letterlijk - in
De beste ‘Assassin’s Creed’-game van dit jaar is nog altijd Sony’s ‘Ghost of Tsushima’, maar de officiële nieuwe editie van de bekende serie historische actiegames is ook lang niet kwaad. Onze review van 'Assassin’s Creed: Valhalla’, waarin je deze keer als Vikingkrijger (M/V) het 9de-eeuwse Engeland – bij momenten zeer letterlijk zelfs – onder de voet loopt.
0 reacties