GAMEREVIEW. ‘Hitchhiker: A Mystery Game’ brengt je al liftend door de schemerzone
gamesIn de dromerige indiegame Hitchhiker: A Mystery Game lift je mee in een auto, maar heb je werkelijk geen idee waar de weg je vervolgens naartoe brengt. Het wordt, in meer dan één betekenis van dat woord, een trip van jewelste.
De meeste van de zo dadelijk genoemde titels waren wellicht al in productie voordat de wereld zijn voordeur sloot voor Covid-19, dus het is hoogstwaarschijnlijk een stom toeval, maar toch: net wanneer we steeds nadrukkelijker uitkijken naar dat beloofde ‘perspectief’, wordt er een hele rist aan videogames aangekondigd waarin een roadtrip naar verre oorden centraal staat. We hebben wat dat betreft nog pas geannonceerde titels als Road 96, Open Roads en Season tegoed, maar de eerste uit wat een lang rijtje belooft te worden is al uit: Hitchhiker, een game waarin je als passagier meereist door letterlijk schilderachtige Amerikaanse decors. Maar de eindbestemming wordt allerminst wat je er op het eerste gezicht van had verwacht.
Statische game
Eerst even wat over die ‘schilderachtigheid’. Hitchhiker: A Mystery Game brengt je door vijf verschillende omgevingen, die volgens de Amerikaanse makers van de game rechtstreeks werden beïnvloed door werken van schilders als Maynard Dixon en René Magritte. Bovendien zijn er een aantal cutscenes in nog andere visuele stijlen, zoals die van boekillustraties uit de negentiende eeuw. Het helpt allemaal om snel een unheimlich sfeertje op te roepen, waarin het mysterieuze verhaal van de game – ook hier een mix van goede voorbeelden, met onder meer de films van David Lynch – goed tot zijn recht komt.
Hitchhiker is een heel statische game, nauwelijks meer dan een bewegend zoekplaatje, waarin de kracht in andere componenten schuilt. In de dialogen tussen je hoofdpersonage en de vijf chauffeurs bijvoorbeeld, die de belangrijkste opsteker van deze game zijn.
Wagenziek
We beginnen er zelfs niet aan om het verhaal van Hitchhiker uit de doeken te doen. Dat bestaat ook uit een reeks van kleine ontdekkingen, die quasi meteen na aanvang beginnen, en die de wereld van de game met gestaag toenemende snelheid surreëler maken. Bij momenten wordt de bevreemding met zo’n royale scheppen geserveerd dat het nogal geforceerd overkomt, en dat laatste geldt eigenlijk zo’n beetje voor alle aspecten van de game: visueel is het een potpourri van invloeden waarin nauwelijks een artistieke lijn te bespeuren valt, en de schrale decors gaan snel vervelen.
De game schiet, kort samengevat, prima in eerste en tweede, om vervolgens gezapig voort te denderen. Het is een bekwaam gemaakt, fascinerend tussendoortje, maar de twee tot drie uur die hij in beslag neemt is meer dan lang genoeg voor wat je erin opgelepeld krijgt.
Hitchhiker verscheen voor PlayStation, Xbox, Nintendo Switch, pc en Apple Arcade.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
gamereview
GAMEREVIEW. ‘Encodya’ is even charmant als de ‘point-and-click’-klassiekers, maar minder schrander
De nieuwe ‘point-and-click’-adventuregame Encodya is een verdienstelijke hommage aan LucasArts- en Sierra-adventures van dertig jaar geleden. Het spel heeft een betoverende wereld, een aandoenlijk cyberpunk-verhaal, en charmante humor. Alleen de cleverheid van de logische puzzels laat flink te wensen over. -
Gamereview ‘Inked’: mobiel gamen met een pennestreek
Zelden vatte de titel van een game beter en bondiger samen wat je zult spelen dan die van Inked: een bloedmooie smartphonegame vol geometrische puzzels in een schijnbaar met balpennen getekend decor. Let terwijl je speelt vooral op de tekenaar van dit alles, die heel wat verrassingen in zijn mouw heeft zitten. -
GAMEREVIEW. ‘It Takes Two’ is de ideale buddy-game
Je moet er wel vrienden voor hebben, en bovendien ofwel een tweede controller in huis ofwel een vriend met zijn eigen console of gamingpc, maar als aan al die voorwaarden voldaan is heb je aan It Takes Two een game die we nu al tot de toppertjes van dit jaar rekenen. Een razend origineel en verrassend co-op-spel waarin je zo op elkaar bent aangewezen dat je elkaar misschien zelfs beter zult leren kennen. -
-
games
Waarom virtual reality absoluut een game als ‘Resident Evil 4’ nodig heeft
Na de aankondiging dat horrorklassieker Resident Evil 4 een vr-editie krijgt, kwam er eindelijk nog eens wat enthousiasme over gamen in virtual reality. Voorbeelden uit het verleden bewezen al dat één titel een flink verschil kan maken. Helaas is de malaise over vr zo groot dat er zo nog veel meer nodig zullen zijn om de technologie ooit mainstream te maken. -
games
GAMEREVIEW. ‘Size matters’ in Belgische game ‘Sizeable’
Mogen wij, in deze tijden waarin we allerminst verstoken worden van goeie Belgische videogames, nogmaals uw aandacht vragen voor een toppertje van eigen bodem: Sizeable, een studentenproject dat uitgroeide tot een ambitieuze debuutgame voor zijn Limburgse makers. En waarin je de wetten van ruimte en fysica op een vaak pientere manier naar je hand moet zetten. -
gamereview
GAMEREVIEW ‘Super Mario 3D World + Bower’s Fury’: een nieuw oudje plus Godzilla van de ‘dark side‘
Wie Mario-games reviewt, krabt al eens in het haar. Nintendo legt de lat altijd zo hoog dat kritiek al snel verzandt in mierenneukerij, en dat is bij de nieuwste game voor de Switch niet anders. Maar Marc Uytterhoeven wist het eind jaren 90 al: alles kan beter, toch? -
GAMEREVIEW. ‘SaGa Frontier’ zal niet iedereen bekoren, maar experimenteren kan verslavende bezigheid worden
Weinig game-ontwikkelaars zijn zo synoniem met een genre als Square-Enix is met role-playing games. Wat in 1987 begon als een gok met de eerste ‘Final Fantasy’-game, groeide uit tot een catalogus vol onverwoestbare titels als ‘Chrono Trigger’, 'Secret of Mana’, ‘Dragon Quest’ en ‘Kingdom Hearts’. En toch bestaat de kans dat je nog nooit van ‘SaGa Frontier’ gehoord hebt.