GAMEREVIEW. Dilemma’s leveren het enige plezier in ‘Best Month Ever!’

De jonge makers van ‘Best Month Ever!’ creëerden een game die, wanneer het om een commerciële titel door een meer ervaren gamestudio zou gaan, zeer terecht zou worden weggezet als absoluut prutswerk. De besturing van hoofdpersonages Louise en Mitch is bijzonder krakkemikkig, en de interacties die je als speler hebt met de gamewereld zijn zo summier dat het eraan te merken is dat deze game is gegroeid uit een studentenproject aan de filmschool van Warschau: bij momenten ga je je afvragen of de makers wel het juiste medium hebben gekozen.

Maar het verhaal dat ze vertellen in hun brouwsel, over een stervende Amerikaanse ploetermoeder die in de zomer van 1969 haar allerlaatste maatschappelijke houvast loslaat in een wanhopige poging om een nieuwe thuis te vinden voor haar achtjarige zoon, hakt er zó in dat je ondanks al die stremmingen in de gameplay blijft doorgaan.

En de in dat roadmovie-verhaal gewortelde dilemma’s die de game je vervolgens voorschotelt, zijn niet van de poes. Eén voorbeeld maar, de rest moet je zelf ontdekken: op een bepaald moment treedt Louise op in de striptent waarvan ze tien jaar eerder was gevlucht, omdat ze cash nodig heeft voor benzine en basisbehoeften voor Mitch en zichzelf. Eens op het podium krijg je dus de keuze om al dan niet je kleren uit te doen, maar je weet als speler dat Mitch naar de zaal is geglipt en dus meekijkt. Ga je dus voor het (absoluut nodige) geld, of voor de onschuld van je achtjarige kind?

Wat niét echt helpt, is dat de keuzes die je maakt weinig échte consequenties hebben in het verloop van het spel: je maakt ze, behalve dan dat ze uiteindelijk tot een handvol verschillende eindes leiden, primair voor jezelf.

Het verhaal van ‘Best Month Ever!’ zit verder vol relevante thema’s, zoals rassenongelijkheid (Mitch is het kind van een zwarte vader), conservatisme en misogynie. Maar die worden voorbij de helft van de game niet meer geholpen door de gebeurtenissen, waarin ook het verhaal van de game uiteindelijk van de rails gaat: vanaf het moment dat een achtjarig kind op flikken schiet en peyote wordt gevoerd, verliest ‘Best Month Ever!’ al zijn geloofwaardigheid.