GAMEREVIEW ‘A Memoir Blue’: memorabele games hoeven niet lang te duren

Kan een videogame je doen huilen? Het is een vraag die in 2005 voor het eerst werd opgegooid in het Amerikaanse technologiemagazine Wired, om aan te geven dat videogamemakers wat meer emotionele ervaringen moesten proberen aan te bieden als ze ooit wilden dat hun medium voor vol zou worden aangezien als een entertainmentvorm. Natuurlijk: waar jij en ik van in janken gaan uitbarsten, dat kunnen twee heel verschillende ervaringen zijn. En er zijn al een paar titels op de markt gekomen die minstens probeerden in aanmerking te komen voor die claim. Maar ik garandeer je dat je tijdens het spelen van ‘A Memoir Blue’, een nieuwe game van het indie-keurmerk Anapurna Interactive, minstens een béétje moeite zult hebben om het droog te houden.

‘A Memoir Blue’ neemt je mee op een magisch-realistische trip door de jeugdherinneringen van Miriam, een zwemkampioene die na haar zoveelste atletische succes – letterlijk – een duik neemt in de herinneringen aan een bitter beleefde kindertijd en jeugd. Welke die herinneringen precies zijn verklap ik beter niet, maar laat ons het erop houden dat het centrale idee draait rond de band tussen een moeder en een kind. En hoe die volgens de auteurs van dit interactieve kunstwerkje – de over de hele wereld verspreide gamestudio Cloisters Interactive - ondanks bepaalde wrange gebeurtenissen voor de eeuwigheid blijft.

Wat er wordt verteld ontdek je zelf wel, maar de manier waarop het naar het scherm komt, is gedurfd minimalistisch. Je hebt letterlijk géén behendigheid nodig om Miriam door haar trip down memory lane te loodsen, en het grootste deel van ‘A Memoir Blue’ bestuur je haar niet eens zelf: je manipuleert vooral de decors. Die zijn interactief zoals de taferelen van een ‘WarioWare’-game interactief zijn: uitvissen wat je moet doen, al staat er bij deze geen timer op, is driekwart van het werk.

Zo ontrollen de gebeurenissen in ‘A Memoir Blue’ zich heel associatief, vol metaforen, en met heel summiere maar tegelijkertijd ook heel betekenisvolle interacties. Een poëtisch niemendalletje, waar je snel doorheen zult zijn. Maar dat anderhalve uur dat je net aan de game hebt besteed is impactvoller dan heel wat andere games die tienvouden van die tijd duren.