Toon me hoe je wandelt, en ik zeg je welke ziekte je hebt

1)    Wiebelkont
Beweegt je poep heen en weer terwijl je wandelt, dan duidt dit op zwakke bilspieren en potentiële rug- en beenproblemen.

Bij het wandelen gebruiken we een bilspier genaamd Musculus gluteus medius die het bekken stabiliseert en de been recht houdt. Normaal gezien toch, want veel zitten (op de bureaustoel) en liggen (voor de zetel), zorgt ervoor dat de spier verzwakt. Door het gewiebel, beweegt ook de rug, die daardoor pijnlijk en stijf kan worden.

Je kan de spieren versterken door pilates te doen, of simpelweg bij het wandelen (soms) de kontspieren zodanig op te spannen dat er zelfs geen briefje van 50 euro zou kunnen ontsnappen.

2)    Traag wandelen
Je loopt altijd achterop bij wandelingen, en dat is niet omdat je ver de 70 gepasseerd bent of herstelt van een been-/knie- of rugblessure of -operatie?  Dan heb je een probleem, en meestal luistert dat naar de naam diabetes of artritis, en het verhoogt het risico op dementie en verkort de levensverwachting.

Een fitte persoon wandelt gemakkelijk 1,2 tot 1,4 meter per second, ofwel zo'n 4,3 tot 5 kilometer per uur. Wie artritis heeft, wandelt meestal maar zo'n 3,5 kilometer per uur (een meter per seconde), maar in erge gevallen kan dat zakken tot 50 centimeter per seconde (of 1.8 kilometer per uur).

Hoe sneller je kan wandelen, hoe langer je leeft en hoe minder kans je hebt op dementie, zo bleek ook nog uit Amerikaanse onderzoeken.
Regelmatig wandelen en een niet al te gezapig tempo aanhouden, is dus de boodschap.

3)    Korte pasjes
Neem je kleine stappen, dan kan dit duiden op artrose in een of beide heupen. Bij vrouwen kan dit het gevolg zijn van te vaak te hoge hakken te dragen, omdat de kuitspieren of hamstrings te erg zijn ingekort.

Ook kan het een gevolg zijn van een knieprobleem, waardoor het been niet volledig kan gestrekt worden en de hiel niet eerst op de grond terecht komt.

Erger nog: wie kleine pasjes neemt, heeft minder kans op een orgasme: geblokkeerde bekkenbodemspieren verkorten je pas en verhinderen een vaginaal orgasme.

4)    Geen zwaaiende armen
Het is redelijk tegennatuurlijk om niet met de armen te bewegen bij het wandelen. Wie dat voorheeft, heeft wellicht last van rug-, nek- en schouderproblemen. Ook hier kan een leven met te weinig beweging aan de grondslag liggen.

5)    Manken
Wie mankt en een scheve houding heeft, heeft waarschijnlijk artrose in de heupen. Meestal kunnen de benen ook niet volledig gestrekt worden, omdat de heup het gewicht niet kan dragen.

Een andere oorzaak is van een heel andere orde: een te zware handtas, die je doet overhellen om het gewicht te kunnen torsen. Door de gekromde rug, zet je extra stress op de lage rug wat toch veel pijn kan leiden.

Wanneer gewicht op de hiel wordt vermeden, dan ligt mogelijk ontstoken voetweefsel aan de basis van het gemank.

6)    Trapproblemen
Een vroeg signaal dat je voetknobbels aan het vormen bent, is ongemak of pijn bij het blootsvoets op- en aflopen van de trappen, ook al is er nog geen visueel probleem. Het duidt op innerlijke erosie die al bezig is.

Ook artrose van de knie kan hier een rol spelen.

7)    Stampen
Niet uit boosheid, maar jouw stap is hoog en wordt luidruchtig op de grond gezet. Dat gebeurt om verschillende redenen, maar vooral omdat de persoon lijdt aan (een bepaalde mate van) verstoorde proprioceptie (ofwel kinesthesie), wat betekent dat hij of zij niet goed weer waar zijn lichaamsdelen zich bevinden in de ruimte. Het geluid helpt dan de localisering. 

Die verstoorde propriodceptie kan ontstaan door verlies van gevoel in de ledematen zoals bij diabetes en een tekort aan vitamine B12, wat schade kan toebrengen aan de bewegingszenuwen.

Symptomen zijn gevoelloosheid en tintelingen van de vinger- en teentoppen, spierzwakte en verstoorde coördinatie.

8)    Voeten 'slaan' tegen de grond
Bij de neerwaartse beweging van de voet, verliest de persoon controle over de spieren in het been waardoor de voet tegen de grond slaat. Om te voorkomen dat de voet sleept, moet de voet ook hoger in de lucht geheven worden.

Dit komt voor bij personen met ongecontroleerde diabetes, wat zenuwschade kan veroorzaken. Ook een beroerte of een neurologische aandoening kan de spieren verzwakken of beschadigen.

Ook ischias, waarbij de ischiaszenuw gekneld of geïrriteerd raakt, kan dit effect hebben: de zenuw begint immers in de rug maar loopt tot in het been.

9)    Schuifelen
Een van de eerste signalen van Alzheimer is wanneer iemand begint te schuifelen met de voeten en de voeten niet meer echt van de grond krijgt. Als neurologische aandoening, affecteert de ziekte het niveau aan dopamine, wat op zijn beurt de controle van de spieren en beweging beïnvloedt.

Patiënten kunnen ook eerder voor- of achterwaarts leunen en als gevolg daarvan vallen.