Aan de kleine kant? Beenverlengingen worden alsmaar populairder

“De techniek van een beenverlenging komt uit de reconstructieve sfeer,” vertelt plastisch chirurg Felicia Smits aan RTL Boulevard. “Ook wordt het al langer toegepast op mensen met aangeboren afwijking. Het is pas sinds kort dat we het op esthetisch vlak, vooral dan in de Aziatische landen zien opduiken”.

Smits legt uit dat het onderbeen bij een beenverlenging op twee niveaus wordt doorgezaagd, waartussen dan schroeven worden geplaatst. Rond het been komt een metalen frame om alles recht te houden. “Daarna is het de bedoeling dat de patiënt die schroefjes zelf elke dag aandraait, waardoor de twee delen van je onderbeen steeds verder uit elkaar komen te liggen. De huid, zenuwen en bloedvaten rekken langzaam mee, die kunnen dat aan. En ook je bot groeit uiteindelijk bij, want dat gebeurt bijvoorbeeld ook als je je been breekt.”

“In totaal kan je onderbeen zo maximaal een achttal centimeter groeien. Ook het bovenbeen kan uitgerekt worden, maar daar zitten wel meer beperkingen op door alle spieren die zich daar bevinden. Langer dan 4 centimeter krijg je het niet. In totaal kan je dus 12 centimeter langer worden,” legt de plastisch chirurg uit.

Zelf raadt ze de operatie overigens af, omdat er te veel risico’s aan verbonden zijn. Ze zou het ook nooit eigenhandig op een patiënt uitvoeren, al kun je in onze contreien sowieso niet zomaar een beenverlenging laten uitvoeren. Zeker niet als het alleen vanwege cosmetische redenen is.

De risico’s die aan de operatie verbonden zijn, zijn bijvoorbeeld ontstekingen van het bot maar ook dat het bot op de verkeerde plek gebroken wordt, waardoor het niet meer kan groeien. In Azië worden de operaties vaak in louche klinieken uitgevoerd, met alle gevolgen van dien.