Tijdens de opnames van ’Night at the Museum: Secret of the Tomb’ in 2014 sloeg de onzekerheid kei hard toe. “Hij snikte in mijn armen aan het eind van elke draaidag. Het was verschrikkelijk”, onthult make-up artieste Cheri Minns in de biografie over wijlen Williams.

De make-up artieste stelde voor dat Robin zou terugkeren naar zijn eerste liefde, standup comedy, om daar nieuw zelfvertrouwen te tanken maar Robin weigerde. “Hij huilde alleen maar. Hij huilde en zei: ‘Ik kan niet, Cheri. Ik weet niet meer hoe. Ik weet niet meer hoe ik grappig moet zijn.' ”

Wat Robin op dat moment niet wist was dat een ziekte hem van zijn talenten beroofde. En uiteindelijk ook van zijn leven. Na zijn dood bleek uit de autopsie dat Robin Williams leed aan Lewy-dementie, een verwoestende hersenaandoening. Mogelijk kreeg de acteur destijds ten onrechte de diagnose Parkinson, zo staat in het boek. “En mogelijk was zijn zelfmoord dus geen bewuste daad, maar een daad van een losgeslagen geest.”

Ook zijn drug- en alcoholverslaving komt aan bod in het boek. Zo zei Robin ooit dat cocaïne 'God’s manier was om je te vertellen dat je te veel geld verdient'. In de comedy scene werd veelvuldig cocaïne gebruikt en het is daar dat Williams zich die levensstijl van veel drugs en alcohol aannam. “Een voormalige schoolvriend herinnerde zich bijvoorbeeld hoe hij Williams na een optreden op een parkeerplaats zag. Een man kwam naar hem toe met een lepel vol cocaïne en Williams snoof het gewoon helemaal op”, reconstrueert auteur Dave Itzkoff in het boek.

Bij het brede publiek staat Williams vooral eeuwig bekend als de cross-dressing nanny uit 'Mrs. Doubtfire' (1993) en de man die gevangen zat in een bordspel in 'Jumanji' (1995). 

Hij won een Oscar voor zijn rol als radiopresentator in 'Good Morning, Vietnam' (1987). Nadien volgden nog 'Dead Poets Society' (1989), 'The Fisher King' (1991) en 'Good Will Hunting' (1997) waar hij ook een Oscar voor won. Hij kon niets verkeerd doen, zelfs toen hij op de set zijn kleren uittrok en zijn tegenspeelster vastgreep kwam hij er mee weg. Maar de magie van de jaren '90 raakten na het millennium uitgewerkt. 

Enkele flops en de gevolgen van zijn langdurige drug- en alcoholverslaving trokken hem naar beneden. In 2006 checkte hij zichzelf in in een ontwenningskliniek. Nadien ontmoette hij zijn derde vrouw Susan Schneider met wie hij trouwde in 2011.

“Hij was een stimulus junkie, wiens angsten voortsproten uit zijn werk. Het type werk dat hij deed was een kweekvijver voor angst. Hij zweerde bij het motto: 'Je ben maar zo goed als je laatste prestatie'", vertelt zijn vrouw Susan in het boek.

Volgens Schneider begon Williams te klagen over meerdere symptomen, zoals het verlies van zijn reukvermogen, trilling in zijn linkerhand, slapeloosheid en moeite met urineren. "Hij vond ook niet altijd meer de juiste woorden in een gesprek. Dat haatte hij."

In mei 2014 werd bij Williams Parkinson vastgesteld. De dokters verzekerden hem dat ze medicatie hadden waarmee hij nog 'tien goeie jaren' tegemoet kon. Robin hield de diagnose voor zichzelf, zijn kinderen en dichtste vrienden. Waaronder ook acteur Billy Crystal. 

"Ik had hem nog nooit zo bang gezien", vertelt collega en goede vriend Crystal in het boek. "Dit was de meest stoutmoedige komiek die ik ooit ontmoet had, maar plots was hij gewoon een bange man." 

Op zondag 10 augustus 2014 zei de vader van drie zijn Susan welterusten en ging hij naar zijn kamer. Door William's gezondheidsproblemen sliepen de twee apart. "Het ging beter met hem, het leek alsof hij terug op het goede pad was", vertelt zijn echtgenote. Maar toen ze de volgende ochtend wakker werd, merkte ze dat de deur nog steeds op slot zat. Susan dacht dat haar echtgenoot eindelijk wat kon bijslapen en verliet opgelucht de flat. Later trof zijn assistente hem levenloos aan. Zonder afscheidsbrief. 

Wie vragen heeft rond zelfdoding kan terecht op de zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be