Kasabian en The Cure: zekere toppers op Rock Werchter

Tom Meighan, de frontman van rockband Kasabian, had er gisteren in Hultsfred duidelijk zin in. In opperste stemming en met zijn eeuwige zonnebril trapte hij het optreden af met één van hun hits 'Days are forgotten' om snel verder te gaan met de titeltrack van hun vierde album 'Velociraptor'. Al vanaf het derde nummer 'Underdog', wat een psychedelische toets heeft, overtuigde Kasabian, die zaterdag op de Main Stage van Rock Werchter spelen, de Zweden. Met een stevige drumsolo en vervolgens sterk gitaarwerk erbij gingen de Britten op het zelfde elan verder. Tom blijkt een geboren entertainer te zijn. Na nog een hit 'Where did all the love go' raakte de set even in het slop met het saaie 'Lets roll like we used to'. Sergio Pizzorno, die verschillende instrumenten bespeelt, besloot het dan over te nemen met 'ID', waarop Tom een kleine pauze inlast. De frontman maakte zijn comeback met 'Take aim now', waarin hij 'I wanna be your dog' van Iggy and The Stooges verwerkte. Vervolgens gooide de band het over een andere boeg en bracht het naar elektrorock neigende nummers waarbij de nadrukg meer op de synthesizer lag. Een stoffige moshpit is het bewijs dat het in de smaak viel bij het Zweedse publiek. Na 'Rewire', 'Empire' en 'Switchblade Smiles', waarin zwaar gitaarwerk en stevige drums aan te pas kwamen, springen de Zweden op vraag van Meighan als gekken op en neer. Fire, de afsluiter van een stomende set, draagt de frontman op aan zijn pasgeboren dochter Mimi, een mooier eerbetoon kunnen wij niet bedenken.

Met de nederlaag van de Zweden op het EK, wat uitgezonden werd aan de Blue Stage, lijkt de toon voor de rest van de avond gezet. The Cardigans, die het thuisvoordeel hadden, kondigden na een afwezigheid van vijf jaar op voorhand al aan hun hele album 'Gran Turismo' te zullen spelen. De vraag blijft waarom ze met dit concept de Scandinavische festivals afschuimen, want deze plaat bevat slechts twee hits, de rest van de nummers zijn traag en vaak repetitief, met weinig originele teksten. Zangeres Nina Persson verschijnt met weinig présence op het podium in een volledig zwarte outfit en vreemde strik op haar hoofd. Haar stem was niet toonvast en leek het zelfs niet nodig te vinden haar landgenoten toe te spreken. Het doel is duidelijk: snel dat album afwerken. Wanneer ze de hoofdvogel 'My favourite game' afschieten, wat trouwens niet eens een goede versie was, beslpten heel wat Zweden andere oorden op te zoeken. Als 'Gran Turismo' achter de rug was, verdwenen The Cardigans van het podium. Hoewel niemand echt zat te wachten op bisnummers, kwam de band terug om nieuwer werk te spelen. Toch slaagden ze er niet in de sfeer te doen omslaan en werkte de band een mak concert af. Je mag het dus zeker niet als een gemis beschouwen dat The Cardigans niet naar België komen dit festivalseizoen.