Zo herkenbaar: "Aan mijn tweede kind, het spijt me"

"Aan mijn dochter, aka het tweede kind...

Het spijt me dat ik de fase met gepureerde zoete aardappel heb overgeslaan en rechtstreeks onze maaltijden ben beginnen fijnsnijden.

Het spijt me dat 80 procent van je kleerkast bestaat uit afdankertjes. En dat de meeste blauw zijn, zodat de mensen in het park denken dat je een jongen bent.

Het spijt me dat ik de alle zwangerschapsboeken geen tweede keer gelezen heb om je grootte van een limoen tot een avocado te volgen. Je was al een meloen voor ik 'What To Expect When You're Expecting' kon afstoffen, laat staan lezen.

Het spijt me dat ik je soms op de vochtige doekjes laat sabbelen om een paar minuten rust te hebben. Je lijkt ze erg lekker te vinden en ik moet het eten snel proberen opzetten.

Het spijt me dat je nu al meer tv hebt gekeken dan je grote broer, ook al ben je twee jaar jonger. En dat je eerste woordje de naam van een cartoonfiguur was.

Het spijt me dat ik al die koffie gedronken heb toen je in mijn buik groeide, terwijl ik de eerste zwangerschap heb doorgebracht zonder cafeïne. Maar groene thee is gewoon niet voldoende als je al een kleuter hebt. En als het een troost mag zijn, ik zal me altijd schuldig voelen dat ik je misschien beschadigd heb.

Het spijt me dat je groeicurve in totaal amper 3 stipjes telt, terwijl je broer elke week netjes gewogen werd.

Het spijt je dat al je speelgoed tandafdrukken heeft (niet die van jou). En dat alles wat uit meerdere delen bestaat minstens één stuk mist.

Het spijt me dat we de dame van de Gezinsbond verteld hebben dat je natuurlijk geen flesje meer drinkt voor het slapengaan, terwijl we daar nog niet aan toegekomen zijn.

Het spijt me dat ik je soms op een frietje van McDonald's laat zuigen om je stil te houden in de auto, terwijl ik bij je broer zelfs zoutloze bouillonblokjes gebruikte.

Het spijt me dat jij altijd in de buggy vastzit terwijl je broer de leuke dingen doet.

Het spijt me dat je pas je eerste paar schoenen kreeg toen je al over straat wandelde (op kousen), in plaats van toen je door de kamer wankelde. Die van je broer kosten al meer dan mijn hele outfit, en kinderen en schoenenwinkels zijn geen leuke combinatie.

Het spijt me dat je je eerste levensjaar in slaapzakken doorbracht, terwijl je broer recht uit een reclameblad voor kinderkleding kwam.

Het spijt me dat je geen mooie nieuwe slaapkamer kreeg, want toen jij arriveerde kreeg hij een grote-jongens-kamer. Jij kreeg zijn oude wieg.

Het spijt me dat je niet zo veel onverdeelde aandacht krijgt als ik zou willen, omdat hij een (klein) beetje luider roept dan jij.

Het spijt me dat alles een beetje anders is voor jou als voor hem, en dat het soms voelt alsof jij aan het kortste eind trok. Ik beloof dat ik het goedmaak wanneer hij naar school gaat en wij samen wat tijd kunnen doorbrengen. Enkel wij met ons tweetjes.

Tot dan, kleine meid: het spijt me."