“Vrijdag is het zover: Vlaanderen zal rood kleuren, een beloning voor ieders inzet en een mooie afsluiter met een groots feest!”

“Een geweldig gevoel, toch? Helaas was er van zo’n geweldig gevoel twee jaar geleden in mijn geval geen sprake. Daarom wil ik mijn eigen verhaal vertellen, zodat ik dit hoofdstuk kan afsluiten en verder kan gaan met het helpen van anderen. Dat is waarom ik zo graag Rode Neuzen Reporter wilde zijn.”

“Wie ik ben, zullen jullie ondertussen al wel weten. Maar wie ik was, dat is toch een heel ander verhaal.”

“Twee jaar geleden keek ik ernaar uit om naar de middelbare school te gaan. Allemaal nieuwe mensen, op een meisje uit de buurt na. We hadden alles gepland en geregeld: samen met de fiets naar school, samen studeren, in dezelfde klas zitten,... Jammer genoeg was het te mooi om waar te zijn.”

“Na twee weken op onze nieuwe school was ze niet langer die leuke vriendin. Ze was iemand geworden die niets liever deed dan anderen het leven zuur te maken, dan te vechten, het leerkrachten moeilijk te maken, tot mij bedreigen toe.”

“Het vrolijke kind dat ik was, werd onzeker en teruggetrokken. Ik kwam thuis van school, at en sloot me vervolgens op in mijn kamer. Uiteindelijk heb ik het mijn ouders, die ten einde raad waren, verteld. Mijn voormalige vriendin bedreigde me, gewoon omdat ik een gemakkelijk slachtoffer was. Ze stond me op te wachten met vriendinnen, en dan hoorde ik: ‘Die wil ik graag eens een pak slaag geven, gewoon voor het plezier’.”

“Mijn mama is gaan praten met haar ouders en heeft zelfs de directie gecontacteerd. Maar het werd niet beter. Het werd zelfs ondraaglijk, met een aangifte bij de politie erbij. Ik ben uiteindelijk ziek uitgevallen en ben naar een andere school gegaan. Een geweldige school, mag ik wel zeggen.”

“Toch hebben ze me nog twee jaar lang opgevolgd, om te kijken of ik wel gelukkig was en alles kon plaatsen. In het begin was het moeilijk. Ik was achterdochtig, dus vertrouwen opbouwen was niet eenvoudig. Maar dat veranderde.”

“Het veranderde dankzij Marloes, intussen al twee jaar mijn boezemvriendin. Zij is de eerste — en was aanvankelijk ook de enige — die wist waarom ik van school veranderd ben. Als ik terugdenk aan dat eerste jaar, besef ik hoe dankbaar ik ben voor deze geweldige vriendin en de ondersteuning van de leerlingenbegeleiding.”

“Dat pesten niet ok is, begrijp ik uiteraard maar al te goed. Ik weet wat het kan doen met je gedachten. Jammer genoeg zie ik het ook nu nog dagelijks gebeuren. Ik probeer er dan ook tegenin te gaan, maar iedereen moet uiteraard bij zichzelf beginnen.”

“Gelukkig is er Rode Neuzen Dag. Problemen zoals pestgedrag zijn bespreekbaar geworden en de plaatsen waar jongeren terechtkunnen zijn ook toegankelijker. Mensen durven nu uitkomen voor wat ze meegemaakt hebben. Ik ook.”

“Dus aan iedereen die dit leest: ga eens voor de spiegel staan en zeg het een keer: GENERATION STRONGER. Het begint bij jezelf. Als je iemand kent die het moeilijk heeft, bied dan een luisterend oor. Een ‘Goeiemorgen, alles ok met je?’, kan zoveel betekenen voor mensen.”

“Niets is moeilijker terug te vinden dan het vertrouwen in anderen. Maar ik heb het teruggevonden, dankzij de vele mensen om me heen. Hopelijk kunnen we dit met Rode Neuzen verder blijven doen voor al diegenen die er ook nood aan hebben.”