Twee dagen na zijn demonstratie in Kuurne-Brussel-Kuurne was Mathieu van der Poel opnieuw dé blikvanger. Deze keer in Le Samyn, de opener van het Waalse wielerseizoen. ‘MVDP’ was niet de enige interessante naam op de deelnemerslijst: ook Sep Vanmarcke en oud-winnaar Florian Sénéchal tekenden present. Mark Cavendish reed dan weer z’n eerste koers op Belgische bodem sinds zijn terugkeer naar Deceuninck-Quick.Step.

De beginfase verliep behoorlijk atypisch, want pas na meer dan 60 kilometer slaagde een vluchtersgroep erin een voorsprong bij elkaar te rijden. Kenny De Ketele, Jan-Willem van Schip, Joey Rosskopf, Enzo Leijnsse en Gianni Marchand verzamelden een maximale voorsprong van zo’n drie minuten. Marchand was de eerste die terugwaaide naar het peloton.

Interessante ontwikkeling dan op minder dan 60 kilometer van de aankomst: een omvangrijke kopgroep met onder meer Mark Cavendish, Sep Vanmarcke en Victor Campenaerts muisde er vanonder. Het peloton leek even geslagen, maar uiteindelijk kwam de achtervolging toch mondjesmaat op gang. Op 40 kilometer van het einde achtte Van der Poel een eerste keer zijn moment gekomen: met een verschroeiende aanval voerde de Nederlander de schifting, de voorsprong van Cavendish en co smolt als sneeuw voor de zon.

In de voorlaatste ronde kwam het tot een hergroepering. Campenaerts begon met een kleine voorsprong aan de slotronde, maar werd ingerekend. In de slotronde probeerde ook Wisniowski het nog alleen, maar de Pool werd op de laatste kasseistrook voorbij gestoven door Florian Sénéchal en Mathieu van der Poel. Die laatste trok de kaart Merlier en nam niet over. Het peloton keerde terug en in de sprint stond er geen maat op Merlier, die het werk van modelploegmaat Van der Poel knap afwerkte.

Mathieu van der Poel toonde zich opnieuw in de finale, maar de Nederlander toonde zich opvallend passief door niet over te nemen van Sénéchal. Achteraf bleek waarom: het stuur van Van der Poel was afgebroken in de finale. “Ik was zelf nog heel goed, maar ik kon geen kracht meer zetten op mijn stuur. Het brak eigenlijk al af op de lange kasseistrook. Ik had geen beugel meer om te sprinten, dus had het geen zin om met die groep naar de finish te rijden. Ik heb er dan alles aan gedaan om die groep lam te leggen en Tim heeft het afgemaakt. Het is lullig dat ik stoorzender moest spelen, maar goed.”

Van der Poel toonde zich wel opnieuw één van de sterkste renners in de wedstrijd. Dat voelde hij naar eigen zeggen ook zelf. “Ik ben heel tevreden. De Strade Bianche is natuurlijk een heel ander parcours, maar de vorm is wel goed. Zeker in vergelijking met hoe ik vorig jaar naar de Strade trok, dat is een groot verschil. Ik was niet zo goed als in Kuurne, maar ik kan tevreden naar Italië.”

Ook vriendin Cameron Vandenbroucke deelt in de prijzen

Ben jij de grootste wielerkenner van het land? Speel mee met de Gouden Klassiekers en maak kans op talloze prijzen.