De laatste stuiptrekking van het grote AC Milan: waarom Paolo Maldini zich CL-finale van 2007 nog amper herinnert

Het enige wat hij zich herinnert, is het moment waarop hij zijn vijfde Europacup de lucht in steekt. Platgespoten. Twee dagen later ontwaakt Paolo Maldini uit zijn narcose op een Antwerpse operatietafel: “Hebben we gewonnen?” Het is de laatste stuiptrekking van AC Milan voor de diepe val. Eind van een cyclus.

Wandelen lukt ook vandaag, elf jaar na zijn laatste match, niet altijd pijnloos. Passie en lichaam heeft hij gegeven aan zijn club, 25 seizoenen op rij. Op het palmares staan zeven scudetti, zeven Italiaanse landtitels, een beker en vijf keer de Europacup I / Champions League.

Zijn eerste won hij in 1989, zijn laatste achttien jaar later, in 2007, op 38-jarige leeftijd. Paolo Maldini is, met zijn klievende blauwgroene ogen, een gezicht van een kwarteeuw Europese dominantie. Een verdediger opgegroeid aan de linkerhand van zijn inspiratiebron, Franco Baresi. Een stijlvolle en elegante verschijning. Het aura van een adonis. Idool van mannen en vrouwen. Icoon van het grote AC Milan.

Maldini: “Eigenlijk was mijn knie helemaal kapot. Voor mijn laatste finale had ik drie maanden maar amper gespeeld. En in feite was het niet verantwoord. Carlo Ancelotti wist dat ook. Toch heb ik het geprobeerd. In die maanden ervoor heb ik zoveel pijnstillers geslikt. Ongelooflijk. En het grappige is: eigenlijk herinner ik me bijzonder weinig van die match. Het is een waas.”

Pippo Inzaghi ontpopt zich in Athene tot de held. Twee jaar na het drama van Istanboel nemen de Rossoneri revanche op Liverpool. Het is het laatste referentiepunt van AC Milan in Europa. Een imperium dat instort met dat van zijn bouwer, ex-premier Silvio Berlusconi.

Maldini: “Ik weet nog dat ik mijn vijfde trofee in de lucht heb gestoken. Wel 36 uur op rij hebben we gefeest. Erna ben ik meteen naar België gevlogen.” De Belgische topchirurg Marc Martens kuist Maldini’s knie op voor de laatste sprint in zijn carrière. “Het moment dat ik ontwaak uit mijn narcose is me nog het meest bijgebleven van die finale. Ik werd wakker en mijn hoofd tolde: hebben we nu gewonnen? Hebben we gewonnen? Pas seconden later kwam het besef... Si, si. Het is ons gelukt! Een gek gevoel.”

Een zesde Europese triomf en een evenaring van Francisco Gento, legendarische linksbuiten van Real Madrid, zit er in de laatste twee jaar van zijn loopbaan niet meer in. Maldini: “Hij speelde ook acht finales, maar hij won er zes. Mijn record was nog zo slecht niet.”

Datum: 23 mei 2007

Stadion: Olympisch Stadion (Athene)

Toeschouwers: 63.000

Scheidsrechter: Herbert Fandel (Dui)

AC Milan: Dida; Oddo, Nesta, Maldini, Jankulovski (80' Kaladze); Gattuso, Pirlo, Ambrosini; Seedorf (90' Favalli), Kaká; Inzaghi (88' Gilardino)

Liverpool: Reina; Finnan (88' Arbeloa), Carragher, Agger, Riise; Xabi Alonso, Mascherano (78' Crouch); Pennant, Gerrard, Zenden (59' Kewell); Kuyt

Doelpunten: 45' en 82' Inzaghi (1-0 en 2-0), 89' Kuyt (2-1)

Gele kaarten: 40' Gattuso, 54' Jankulovski, 58' Mascherano, 60' Carragher

Lees ook: 

De primeur van Rijkaard in 2006. Met de groeten van een cultheld uit het Zweedse voetbal

De onenightstand van Gerrard, de sigaret van Hamann en de hand van de paus: het mirakel van Liverpool in Istanboel in 2005

De dag dat de wereld kennis maakte met José Mourinho of hoe de Special One in 2004 zijn eerste CL-beker won