De Aquilolamna milarcae - aquilolamna betekent adelaarshaai, milarcae is het museum waar het fossiel tentoongesteld zal worden - werd per toeval in 2012 opgediept door een mijnwerker in Mexico. Hij vond een aantal vreemde botten in een 93 miljoen jaar oude aardlaag in Vallecillo, in het noordoosten van Mexico. 

Foto’s van de botten kwamen al snel terecht bij Romain Vullo, een paleontoloog aan het Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) in het Franse Rennes. Het fossiel viel op omdat het vrij volledig was, maar geen tanden had. Daarnaast had het vleugelachtige vinnen. Zodus besliste Vullo om het samen met collega’s nader te bestuderen en wetenschappelijk te beschrijven.

Een haai mét vleugels, maar zonder tanden - of op zijn minst bijzonder kleine tanden? Is het dan wel een haai? Volgens Vullo en zijn collega’s behoort het fossiel wel degelijk tot de haaienfamilie. Zo bestond het skelet van de adelaarshaai uit kraakbeen, net zoals dat van de hedendaagse haaien en roggen. Alleen was dit oude exemplaar wellicht geen roofvis. De paleontologen vermoeden dat de adelaarshaai overleefde op plankton en andere kleine organismen in het water.

Het dier zou zo’n 1,65 meter lang zijn geweest en 1,9 meter breed dankzij zijn enorme vinnen. Die vinnen zou de adelaarshaai gebruikt hebben om zich vooruit te bewegen. Volgens de onderzoekers kan de beweging het best omschreven worden als een soort van zweven in het water, zoals de hedendaagse manta’s ook doen. “Het is ook mogelijk dat Aquilolamna relatief langzaam zwom, door alleen kleine bewegingen met zijn staartvin te maken. De borstvinnen zouden dan voornamelijk dienst hebben gedaan als stabilisatoren”, zo zegt Vullo nog.