Hoe een weekdiertje symbool staat voor een groot probleem: George, de eenzaamste slak ter wereld, is niet meer

Ooit leefden er veel slakken van Georges soort op Hawaii. Maar toen er nog maar tien over bleven, zo'n twintig jaar geleden, werden die naar een labo gebracht voor een kweekprogramma. Zo werd ook George geboren in een faculteit van de Universiteit van Hawaï in de vroege jaren 2000. Kort nadien stierf de rest van zijn ‘familie’ om onduidelijke redenen. George werd de laatste overblijver van zijn soort.

Hoewel slakken zoals George hermafrodieten (met dus  zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken) zijn, moeten twee volwassenen paren om nakomelingen voort te brengen. Meer dan een decennium zochten onderzoekers naar een andere slak waarmee George toch zou kunnen paren, zonder resultaat. Daardoor stierf George als kluizenaar, zonder nakomelingen.

“Ik ben bedroefd en kwaad omdat dit zo’n speciale soort was, en omdat zo weinig mensen ervan wisten”, reageerde Rebecca Rundell, evolutionair bioloog aan de State University van New York, die nog assisteerde bij het kweekprogramma van George en zijn familie. Toch haalde de slak regelmatig kranten en tijdschriften, en kon hij op veel belangstelling rekenen van honderden schoolkinderen en andere geïnteresseerden.

Het overlijden van George, de laatste overlevende van een boomslakkensoort die zich voedt met boomschimmel, algen en bacteriën, belichaamt de achteruitgang van de biodiversiteit op de Hawaïaanse eilanden, waar klimaatverandering en invasieve roofdieren een zware tol eisen. Ooit waren er meer dan 750 landslaksoorten op Hawaii. Ongeveer een decennium geleden werd vastgesteld dat al meer dan 90 procent van de soorten verdwenen was. 

George zal ook na zijn dood een dienst bewijzen aan de wetenschap. Een stukje van de slak wordt nu in bevroren toestand bewaard in de Frozen Zoo in San Diego, met de bedoeling hem op een dag te klonen en zo de soort nieuw leven in te blazen. Zo kan er misschien ooit weer een nieuwe George ter wereld komen.