"Cartamundi zal je nooit vergeten"

De grote aula van het crematorium, waar normaal ongeveer 1.000 bezoekers binnen kunnen, was niet groot genoeg om alle genodigden een plaats te geven. Daarom werd de ceremonie gefilmd en getoond op schermen in de inkomhal en de wachtkamer. Onder anderen heel wat werknemers van Cartamundi kwamen vanuit Turnhout een laatste groet brengen. "Dat ze met zo veel aanwezig zijn, toont hoe dicht Chris bij zijn werknemers stond", klonk het. "Niemand bij Cartamundi zal je vergeten. Wie zal ons nu inspireren?"


De vrouw van Chris schetste een beeld van een liefdevolle relatie. "We leerden elkaar kennen toen we elf jaar waren. We waren meteen onafscheidelijk. Wie had kunnen denken dat die kalverliefde 44 jaar zou duren?" Chris zat volgens haar nooit stil. "Je leefde vaak van hotel tot hotel. En als je dan vakantie nam, wilde je nog reizen met vrienden en familie."


Ook zoon Lorenzo beschrijft zijn vader als een workaholic. "Je leefde voor je carrière . Daar hebben we je altijd in gesteund, vooral mama dan. Je wilde altijd meer, beter en sneller." Dat drukke leven had soms ook weerslag op het gezinsleven. "Ik groeide op bij mama en een onthaalmoeder. Vaak was je na een van je vele reizen te moe om naar voetbalmatchen te komen. Het was soms moeilijk om aan je hoge verwachtingen te voldoen, maar we weten dat dat altijd met de beste intenties was."