Door een aangeboren afwijking ziet Lennerd Carrein (30) uit Deinze al heel zijn leven slecht. Niet alleen is zijn zicht beperkt tot 30 procent, maar ook het binnenkomende licht gaat alle kanten op waardoor zijn ogen maar moeilijk beelden kunnen verwerken. Toch functioneert Lennerd perfect zonder al te veel afhankelijk te zijn van anderen, behalve dan voor het rijden met de auto. Daarvoor deed hij tot voor kort een beroep op zijn vriendin, vrienden, familie of collega’s. 

Met de hulp van zijn bioptic, een soort telescoop dat aan de bovenkant van zijn bril is gemonteerd, is Lennerd er dinsdag in geslaagd om toch zijn rijbewijs te behalen. “Ik ben vooral opgelucht”, zegt Lennerd. “Nu het eindelijk zover is, ben ik niet meer zo verrast. Daarvoor is het proces te lang geweest en heb ik letterlijk en figuurlijk wel wat kilometers afgelegd.” Lennerd moest tweemaal het examen afleggen, nadat hij de eerste keer over de borduur reed tijdens het inparkeren. Dinsdag was het wel raak. “De examinator was geïnteresseerd in mijn telescoopje, maar bleef voor de rest neutraal. Het is zeker niet zo dat ik een voorkeursbehandeling kreeg.”

Zonder de speciale telescoop op zijn bril, zou Lennerd er nooit in geslaagd zijn om zijn rijbewijs te behalen. “De bioptic helpt mij om de details en inzicht in het verkeer in de verte duidelijk te zien. Na de goedkeuring door het rijgeschiktheidscentrum van VIAS was het mogelijk om met de speciale verrekijker deel te nemen aan het praktisch rijexamen.”

Lennerd moest wel een speciale cursus volgen in Nederland om met de telescoop te leren kijken. “Eerst leerde ik de bioptic gebruiken in een winkelcentrum, terwijl ik daar aan het wandelen ging. De volgende stap was als passagier in de auto, waarbij ik constant moest zeggen wat ik zag. De laatste stap was zelf achter het stuur kruipen.” De cursus volgde Lennerd tijdens de eerste lockdown, wat de weg naar een rijbewijs even vertraagde. “Ik ging elke zaterdag oefenen in Nederland en plots ging de grens dicht. Alles duurde zo wat langer, hoewel ik wel opgelucht ben dat dit uiteindelijk het enige obstakel is geweest. In mijn achterhoofd dacht ik dat er één of andere instantie of wetgeving plots zou zeggen dat ik toch niet in staat ben om achter het stuur te kruipen.”

“Overdag is het goed doenbaar op de baan”, merkt Lennerd op. “‘s Avonds bij regen blijft het soms wat moeilijk. Maar ik zoek het gevaar niet op. Het is nu ook niet de bedoeling dat ik ineens 80.000 kilometer per jaar ga afleggen met de auto. Vooral voor mijn werk betekent mijn rijbewijs een grote vrijheid. Ik werk voor koepelorganisatie ‘Opendoek’, die zich over heel Vlaanderen bezig houdt met amateurtheater. Als ik naar Hasselt moet om een vergadering bij te wonen, hoef ik in plaats van te kijken naar uurschema’s waarop treinen rijden enkel in mijn auto te springen en geraak ik zo vlot ter plaatse.”