"Nooit gedacht zo ver te staan"

Na tienkamper Thomas Van der Plaetsen neemt ook Parantee-atlete Livia De Clercq uit Meigem het vliegtuig naar Rio de Janeiro. De voorbije maanden stoomde de logopediste zich klaar tijdens een stage op het Canarische eiland Lanzarote en nu worden de laatste meters gelopen op de atletiekpiste in De Brielmeersen. "Ik ben vooral nieuwsgierig", zegt Livia. "Het is mijn eerste deelname aan de Paralympische Spelen sinds ik in mei 2013 ben beginnen trainen. Drie jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik zo ver zou staan."

Livia komt aan de start op de 100 meter sprint en het verspringen in klasse T42. In deze categorie zitten atleten met een bovenbeenamputatie. "Ik doe nog niet zo lang aan topsport", vertelt Livia. "Toen ik veertien jaar was, werd er een tumor in het bot van mijn knie vastgesteld. Het bot werd weggehaald en ik kreeg toen een knieprothese. Mijn lichaam stootte dit vreemde materiaal af en ik had regelmatig te kampen met ontstekingen. In 2008 gaven de dokters me toen de keuze tussen ofwel een nieuwe knieprothese, met weeral het risico op die bijkomende problemen, ofwel een amputatie tot boven de knie. Ik heb toen zelf beslist voor die amputatie. Een heel moeilijke beslissing, maar uiteindelijk wel de beste keuze."


"Hoe vreemd het ook klinkt, maar na de amputatie kon ik veel meer doen dan ervoor. Via de vzw Anvasport - sport voor andersvaliden - heb ik heel wat sporten uitgeprobeerd, gaande van zeilen en waterskiën tot snowboarden. Vanuit Vigo, specialist in technische orthopedie waar ik klant ben, hebben ze mij dan aangespoord om te beginnen lopen. Dit leek niet evident, maar in mijn eigen stad vond ik wonderwel iemand die het volledig zag zitten. Ik heb mijn eerste stappen gezet in de G-groep van AC Deinze. Samen met trainster Mieke Van Thuyne ben ik op zoek gegaan naar de juiste trainingsmethodes en met succes. Het grootste verschil met gewone atleten is het mechanische aspect van de prothese die erbij komt. Die beenprothese moet perfect afgesteld zijn en je maakt echt een hele evolutie door. Ze zeggen dat iemand met een bovenbeenamputatie tot zeven keer meer energie verbruikt tijdens het sprinten dan iemand met twee gezonde benen."

"Het is niet mijn ambitie om met een medaille naar huis te keren, want ik weet dat dit niet haalbaar is. Bij het verspringen is mijn persoonlijk record 3.41 meter, terwijl dat van de beste tegenstanders rond 4.50 en 4.79 meter ligt. Mijn doel is om mijn eigen records te verbeteren. Bij het verspringen zou ik graag de 3,50 meter halen en bij de 100 meter sprint, waar mijn record op 19,14 seconden ligt, streef ik naar een tijd onder de 19 seconden. Toen ik in mei 2013 begon te trainen heb ik dag per dag op mij laten afkomen en met iedere wedstrijd verleg je telkens je grenzen. Toen ik geselecteerd werd voor Rio, kon het al niet meer stuk. Nu ga ik er gewoon van genieten."


"Fantastisch dat we in onze stad maar liefst twee olympische kampioenen hebben", zegt schepen van Sport Norbert De Mey (Open Vld). "Na 21 september, wanneer Livia terug is van Rio, zullen we Thomas Van Der Plaetsen en Livia nogmaals huldigen in het stadhuis. Hier mogen we als Deinzenaren terecht fier op zijn."


Wie Livia wil zien knallen in Rio, kan op 10 september kijken naar het verspringen en op 17 september naar de 100 meter sprint.