"In 45 jaar nooit wapen moeten trekken"

Jos, van opleiding mecanicien, belandde in 1970 eerder toevallig bij de toenmalige Rijkswacht, want hij droomde eigenlijk van een carrière als technisch ingenieur. "Door mijn broer ben ik in de politiewereld gerold", vertelt hij. 45 jaar, waarvan 25 jaar bij het korps van Deinze-Zulte, ging hij elke dag met de glimlach werken. "Voor mij was het de mooiste job ter wereld."


Nochtans waren er ook heel wat zware momenten in zijn carrière. Vooral de dodelijke ongevallen die hij meemaakte, zijn Jos bijgebleven. "Mijn eerste dode zal ik nooit vergeten. Het was pas mijn dertiende dag bij de politie toen er een man voor de trein sprong. Ook een ongeval met drie doden in Drongen, staat nog op mijn netvlies gebrand. Ik moest toen in één dag bij drie families langsgaan om het overlijden mee te delen, terwijl ik daar totaal niet voor opgeleid was."

In de jaren 90 werd de zone opgeschrikt door een moord op het kerkhof. "We konden die zaak na één dag oplossen. We stonden onder grote druk, want half België keek ons korps op de vingers. Absoluut het moment waarop ik het meest fier ben. Ik neem er nu de opvallendste dingen uit, want in en rond Deinze gebeuren maar weinig echt spannende zaken. De uitspraak 'als het overvallen regent in Gent, druppelt het in Deinze', doet hier vaak de ronde."


In al die jaren groeide Jos Lannoo, sinds 2001 diensthoofd Operaties in Deinze, uit tot het gezicht van de politiezone Deinze-Zulte. Er ging geen enkel wijkfeestje voorbij of Jos stond tussen de mensen. "Dat ga ik vooral missen: het sociaal contact. Niet alleen op die feestjes, maar vooral met de collega's. Zij zijn voor mij vrienden geworden. Ook het feit dat ik niet meer zo op de hoogte ga zijn van het reilen en zeilen binnen het korps, doet me pijn. Maar hoe dichter 1 september komt, hoe meer ik besef: het is tijd om te gaan. Met Jana heb ik een heel goeie opvolgster, ik verlaat het schip met een gerust hart."

Bang voor het zwarte gat is Jos niet. Hij heeft zich opvallend goed voorbereid op zijn pensioen, want hij zag het bij een collega bij de Rijkswacht volledig fout lopen. "Maandenlang telde hij af naar zijn pensioen. Elke dag zei hij hoeveel dagen hij nog te gaan had. Eenmaal hij op pensioen, pleegde hij na enkele maanden al zelfmoord. Hij kon het leven als flik niet loslaten. Dat is mij zo bijgebleven dat ik het nooit zo ver wil laten komen."


Eerst wacht hem een welverdiende vakantie in Frankrijk, daarna


richt hij zich op zijn nieuwe hobby's. "Mijn vrouw en ik zitten in een wandelclub. Twee keer per week maken we lange tochten. We hebben al 1.000 kilometer op onze teller dit jaar. De Dodentocht? Niet overdrijven, hé."


Wie nog eens een babbeltje wil slaan met Jos, kan hem zeker vinden op de thuismatchen van tweedeklasser SK Deinze. "Ik zal er als veiligheidscoördinator werken. Mijn ervaring nog wat doorgeven. Je ziet: ik zal niet stilzitten. De collega's gaan mij sowieso nog regelmatig zien, al beloof ik hen nu plechtig dat ik niet de deur zal platlopen."