Die fameuze wielerronde was een ambitieus project die moest uitmonden in het Amerikaanse broertje van de mythische Ronde van Frankrijk op de Europese wielerwegen. Het verhaal begon allemaal bij de Amerikaanse sportjournalist John Tesh. Vanuit beroepsoptiek trok die in 1987 naar de Tour, een editie gewonnen door Stephen Roche. De Ier triomfeerde amper een jaar nadat de Amerikaan Greg LeMond zijn eerste eindzege had geboekt. Dat maakte was los in de 'States' en toen Tesh terug huiswaarts keerde na zijn ervaring in 'La Grande Boucle' kwam hij met het idee op de proppen om in eigen land een gelijkaardige wielerwedstrijd op poten te zetten.

Geknipte man
Samen met zijn collega Billy Packer vatte John Tesh het idee op dat de wedstrijd moest starten in New York en zou eindigen in Atlantic City. Klein probleempje natuurlijk: er was nood aan een sponsor die de nodige financiële input kon verzorgen. En zo kwam het duo bij ene Donald Trump uit. Een man met kapitaal, ondernemingszin en bereid om een risico te nemen. De geknipte persoon zeg maar. De toen al steenrijke Trump zag het meteen zitten want de finishlijn zou getrokken worden op de locatie waar hij al een hotel en casino had neergepoot. Nog wat extra publiciteit, wat wil een mens nog meer?

Van start in '89
Over de naam van de wielerwedstrijd was er echter veel te doen. Donald Trump zag de naam 'Tour de Trump' namelijk niet zitten uit vrees om geridiculiseerd te worden door de vijandige media. "Je maakt toch een grapje? Als je die naam gebruikt, maken ze mij af", klinkt het bij 'The New York Times'. Uiteindelijk gaat de huidige president van de VS toch akkoord met de naam, de koers is een feit. De eerste editie ging door in 1989 en er stonden meteen 100 renners aan de start. Prijzenpot: 250.000 dollar. Acht profteams dingen mee naar de hoofdprijs, ook 11 amateurploegen maken hoopvol hun opwachting.

Vanderaerden geflikt?
De eindwinnaar wordt vreemd genoeg de Noor Otto Lauritzen en dat terwijl het er lange tijd alle schijn van had dat niemand minder dan onze snelle landgenoot Eric Vanderaerden met de bloemen en de jackpot aan de haal zou gaan. Een blunderende motard die de blonde Limburger letterlijk en figuurlijk op het verkeerde pad bracht, gooide roet in het eten. Achteraf beweerden kwatongen dat er opzet in het spel was om toch maar iemand uit een Amerikaanse ploeg te laten winnen. Na een aantal schandalen werd uiteindelijk beslist om de naam Trump uit de naam van de wedstrijd te halen. We zeggen en schrijven 1991. Hoofdsponsor Trump verdwijnt van het toneel, cosponsor DuPont neemt over en zo gaat de 'Tour de Trump' verder als de 'Tour DuPont'. Tot en met 1996 werd de wedstrijd nog verreden en onder andere Lance Armstrong haalde de erelijst.

Einde verhaal
De droom om in de VS een soort van Ronde van Frankrijk in leven te houden, spatte uiteindelijk uit elkaar wanneer de dragende hoofdsponsor afhaakt en er derhalve een gebrek aan financiële input ontstaat. Voor hetzelfde geld konden we nu echter nog altijd spreken van de 'Tour de Trump'. Of zouden we dan moeten zeggen: de Presidential Cycling Tour de Trump?