In 2004 verdween er een haai, die vier maanden eerder was getagd, op duistere wijze. De vrouwtjeshaai Alpha verkeerde nochtans in blakende gezondheid toen ze uitgerust werd met een gps-tracker. Toen het toestel, aangetast door maagzuur, op een Australisch strand aanspoelde, was de consternatie dan ook groot.

Spijsvertering
De temperatuur die de tracker aangaf, zou erop wijzen dat het toestel zich in het spijsverteringssysteem van een ander dier bevonden moet hebben. Enige mogelijke conclusie: de haai werd wellicht opgegeten door een gigantisch roofdier.

Kannibaal
De ontrafeling van het mysterie werd gedetailleerd gevolgd voor de documentaire 'Hunt for the Super Predator' die binnenkort uitkomt in de VS. Researchers van het Smithsonian Instituut vonden het antwoord: een 'kannibaalhaai'.

Data
De puzzelstukjes vielen samen toen de onderzoekers de data van migrerende witte haaien in dat gebied gingen vergelijken met de gegevens die werden teruggevonden op de gps-tracker van 'Alpha'. Hun geregistreerde lichaamstemperatuur en snelheid bleken hetzelfde. Het enige dier dat een witte haai kon opeten, was een nog grotere witte haai. Dat hield steek.

Territoriumconflict
De documentaire zal dan binnenkort ook laten zien hoe kleine haaien onmiddellijk de aftocht blazen wanneer een gigantisch exemplaar in hun buurt komt. Grote haaien eten nu eenmaal 'kleine' haaien. Gewoon honger maar ook een territoriumconflict kan aan de basis liggen van het kannibaliserend gedrag.