In de tijd van mijn pa - ik heb al een zekere leeftijd - was het allemaal makkelijk. Vader ging op jacht, moeder paste op de grot. En op het kroost. Als dat het wat te bont maakte, sprak vader hen kort en krachtig toe. Nadien kon hij weer op jacht. En 's zondags naar het voetbal. Maar zelfs toen al wist de Nederlandse cabaretier Wim Sonneveld: "Een opvoeder? Dat is een stakker die in het duister tast." In het gezegende jaar des heren 2018 is het vaderschap nog complexer geworden. Niet alleen blijft de grot door de week onbeheerd achter. Van vaders wordt nu ongeveer alles - en het tegendeel daarvan - verwacht. Kostwinner en kok, annex (af)wasser. Kordaat voorbeeld en koesterende papa. Briljante minnaar die van aanpakken weet, maar dan ook weer niet té, want een #metoo overkomt je voor je het weet. Een mens - zeker een man - zou voor minder het spoor bijster raken. Maar dan is er dus Niki Vanhamel. In Nederland is zijn collega Jeroen De Jong - alias 'De 'Praktijkvader' - in vijf jaar uitgegroeid tot een landelijk begrip, hij is de eerste coach.