Exclusief voor abonnees
Portret van Anuna De Wever (17), de klimaatstrijdster die geen jongen en geen meisje wil zijn
16 juni 2001. In de materniteit van een Antwerps ziekenhuis zien twee zusjes met negen minuten verschil het levenslicht. Voor de jongste van de twee kiezen de ouders een naam die ze zelf verzonnen. Anuna. Een palindroom: Anuna andersom blijft Anuna. Uniek. Wereldwijd zijn er maar elf mensen met die naam. Hun andere dochter, de eerstgeborene, noemen ze Luka. Onder hun katoenen lakentjes zien de meisjes er identiek uit. Het zal altijd zo blijven: ze vormen een eeneiige tweeling.
Anuna is nog maar een peuter als haar moeder merkt dat ze 'anders' is. Ze wil een jongen zijn. Maar dat kan natuurlijk niet. In de gezinswoning in Berchem ontsteekt een 2-jarig meisje in woede. Anuna begrijpt het niet. Luka staat er wat bedeesd op te kijken. Waar hééft haar zus het over? Ze zijn toch meisjes?
"Achteraf begrijp ik het natuurlijk", zegt Anuna. "Ik kon nog niet lopen en ik zei al dat ik een jongen was. Voor mij was dat eenvoudig. Ik wás in mijn hoofd ook echt een jongen. Als ik speelde. Als ik kleren koos. Ik vind het stom dat kinderen al van jongs af in een hokje worden geduwd. Laat hen kind zijn."
Je hebt 11% van dit artikel gelezen
