Met Ilja Leonard Pfeijffer is er geen middenweg: je vindt 'm een van de grootste schrijvers in ons taalgebied of een pretentieuze Hollandse blaaskaak. Behoor je tot de niet-liefhebbers, dan gooi je zijn nieuwste ongetwijfeld snel aan de kant. Wie Pfeijffers poëtische schrijfstijl, scherpe verstand en ironische inzichten wél kan smaken, beleeft oneindig veel plezier aan deze turf over het culturele Europa van vroeger, nu en - heel misschien - straks. Over 535 bladzijden reis je mee door de herinneringen en bespiegelingen van de schrijver, die zich na een mislukte romance terugtrekt in Grand Hotel Europa: een plek waar behalve hijzelf ook piccolo's, Amerikaanse tienermeisjes en immigratieambte-naren monologen spuien als in een barok toneelstuk. Of ze nu gaan over vluchtelingen, massatoerisme, globalisering, selfies of Caravaggio: niet alleen wát Pfeijffer vertelt, maar ook zijn enorme taalvaardigheid en het plezier dat ervan afstraalt, houdt je tot de laatste pagina in de ban. Wat ons betreft op de valreep dé roman van 2018.