Exclusief voor abonnees
Hilda is 80 en eenzaam: “Mijn hondje is de reden waarvoor ik leef”
De Krant “Er zijn dagen dat ik niemand spreek. Gelukkig heb ik mijn hondje nog. Nu babbel ik tegen Balou.” Hilda Oninckx is tachtig, woont op een zorgflatje in het Antwerpse Berchem en voelt zich erg eenzaam. “Ik heb niemand meer. Daar kóós ik niet voor, het is gewoon zo gelopen.”
Je hebt 4% van dit artikel gelezen
Dit artikel is exclusief
voor abonnees.
Word ook abonnee en lees onbeperkt alle artikels. Meer dan 200.000 mensen gingen je voor.
- ✓Slechts €6,95 €4,95 per 4 wekenGeniet 1 jaar van deze voordelige prijs
- ✓Lees 4 weken gratisEn krijg onbeperkt toegang tot alle artikels
- ✓Stop wanneer je wilOok tijdens jouw proefperiode
Alle artikels uit de krant
30 reacties
Mady Vermeulen
Ja adam, nonden laten véél pootafdrukken achter op je hart. De ene kan eenzaam zijn tussen een mensenmassa. De andere voelt zich nooit alleen omdat hij dag en nacht een trouwe viervoeter aan zijn zijde heeft. Eenzaamheid ligt voor een groot stuk aan jezelf. Ik ben niet eenzaam, maar toch mis ik mijn hondenvriend meer dan ik zeggen kan.
Joan J Gomes
Verschrikkelijk ..tsja men is heden ten dage niet meer zó sociaal ..arme arme vrouw
Richard Tolenaars
Triestig voor deze dame, laten we met z'n allen een kaartje sturen.
aaron aerts
Ik ben 37, en ben ook enorm eenzaam. De communicatie die ik heb, buiten m'n werk, is de fiscus die weer komt innen of een boete van het een of ander.
Joan Lute
Begrijp heel goed wat mevrouw meemaakt. De trouwe vriendschap en affectie van een hond met een goede thuis is altijd zuiver en oprecht. Met mensen daarentegen loop je vaak het risico dat wanneer je tegenspoed kent ze je volledig dumpen alsof er nooit sprake is geweest van een vriendschapsband.. Nadat ik invalide ben geworden tengevolge van vluchtmisdrijf is me meermaals het mes in de rug gestoken door hen die ogenschijnlijk mijn beste vrienden waren.