Axelle Red over de band met haar in november overleden vader: “De grap heeft nu lang genoeg geduurd, papa”

Ze bladert door haar telefoon, op zoek naar die ene magnifieke foto van haar vader, uit de jaren zeventig, waarop hij het evenbeeld van Marlon Brando is. "Kijk eens wat een karakterkop mijn papa heeft", glimlacht de roodharige dochter in haar geadopteerde thuishaven Linkebeek. "Dat is toch juist een acteur, niet? Zo'n imposant figuur!" Roland Demal, een halve eeuw advocaat geweest en veertig jaar liberaal gemeentepoliticus van het authentiekste soort, was een icoon in Hasselt. En hij kreeg op 9 november, in de Sint-Quintinuskathedraal, dan ook een afscheid als een icoon. "Er was zo veel volk dat mensen tot op de Grote Markt stonden aan te schuiven", zegt Axelle, die in het echte leven luistert naar de naam Fabienne en door haar papa steevast "Fabke" werd genoemd. "Wie kan er zeggen dat hij van de stad, van de balie, van Sporting Hasselt én van zijn stamcafé - dat van papa was de Vogelsanck - een eigen rouwkrans krijgt?"