In Mechelen opende in september het allereerste transitiehuis van ons land. Het is een statige herenwoning in het centrum van de stad. Drie verdiepingen hoog, met marmeren schouwen en hoge plafonds. Jonas* doet er de deur open. Hij oogt niet als de typische bajesklant. Geen boosaardige blik, geen gouden oorring, geen armen vol tattoos. Wel een sportieve dertiger met een open, vriendelijk gezicht. Hij draagt merkkledij, heeft een modieus getrimde stoppelbaard en een pingpongpallet in de hand. Maandag mag hij onder elektronisch toezicht naar huis. Hij is de eerste gedetineerde in ons land die vrijkomt uit een transitiehuis. Al vijf maanden wordt hij er, samen met 14 anderen die bijna einde straf zijn, klaargestoomd voor zijn terugkeer in de maatschappij. Geen overbodige luxe, want bijna de helft van de gedetineerden die vrijkomt, belandt later opnieuw achter de tralies. Onderzoek wijst uit dat een transitiehuis die kans op recidive met tien procent terugdringt.