De hoogtepunten van Charles De Ketelaere in de Champions League: “Hopelijk kan ik in Rome opnieuw scoren. Ik heb de smaak te pakken”

Wat kan-ie niet, Charles De Ketelaere?

Of je hem nu op de flank zet of het middenveld, als back of diep in de spits: overal maakt hij indruk.

Een week geleden, in Dortmund, blonk hij nog uit tegen Jadon Sancho en Thorgan Hazard. Als gelegenheidslinksachter, sterk in duel, goed in het uitvoetballen. En een speeldag later blijkt hij ook nog eens een bepalende spits te zijn. Zou er ook een keeper in De Ketelaere schuilen? “Ik heb vroeger, in onze tuin, vaak in doel gestaan”, lachte hij, iets voor middernacht. “M’n broer had een kanonschot. Al pakte ik er wel geregeld eens eentje.”

Het is die Charles De Ketelaere die Club gisteren een memorabele avond bezorgde. Vijftien jaar na de laatste thuiszege in de Champions League, hij was toen ocharme vier jaar oud. Buitenspel was hem nog vreemd. 4-3-3 of 3-5-2 al helemaal. Van al die duels op Jan Breydel waarin het doorheen de jaren niet lukte, herinnert hij zich quasi niets meer. Zelfs niet van die waarin hij een ballenjongen was. Wat doet het er ook toe? Wat telt, is het heden. Matchwinnaar in Sint-Petersburg, en nu ook thuis tegen de Russen. Met een heerlijk droge knal zelf voor 1-0 gezorgd: “de bal viel plots voor mijn voeten”. Om na rust met een snelle reactie ook aan de basis te liggen van de penalty voor 2-0. En dat voor iemand die nog altijd maar negentien is. “Ik ben blij voor mezelf, mijn familie en de ploeg”, fluisterde hij bijna. Stille Charles. Geen mannetje of ego, wel een bedeesde posterboy. “Of ik dan nooit op een wolk zit? Ruud (Vormer, red.) houdt me wel met mijn voeten op de grond.”

Wat verderop grijnsde de aanvoerder van Club. “Echt, kleine? Ik ben benieuwd naar morgenochtend (vandaag, red.), hoor.” De Ketelaere: “Misschien dat ik er dan nog eventjes op zit.”

Groot gelijk.

Je wint niet elke dag met 3-0 van Zenit. De grootste Belgische thuiszege in de geschiedenis van de Champions bovendien: “Leuk”. Dat was ook zijn antwoord op het feit dat De Ketelaere de eerste Belgische tiener met twee goals op het kampioenenbal is. Het zal zijn populariteit alleen maar doen toenemen. Kind van het huis, met reeds een meterslange graffitimuur in de stad van Brugge met z’n beeltenis op. “Héél mooi is dat. Ik heb de kunstenaar bedankt. Wat er in de toekomst nog allemaal mag? (beschaamd lachje) Dat laat ik aan de fans over.”

Voor De Ketelaere - al wekenlang uitblinker bij Club - telt maar één ding: wat er zich tussen de witte lijnen afspeelt. In volle euforie gisteravond stond zijn blik op al op Lazio gericht. “We mogen dan al zeker zijn van de Europa League, het is nog niet gedaan. We gaan naar Rome om te winnen. Thuis had een zege er ook ingezeten, maar toen bleven we op een gelijkspel steken. We gaan in elk geval vol vertrouwen naar daar. En vol voor de overwinning. Hopelijk kan ik er opnieuw scoren. (lachje) Ik heb de smaak te pakken.”

Straffe Charles.

Met niets uit zijn lood te slaan.

The Best Is Yet To Come, zag je hem denken.

Lees ook:

3-0! Club Brugge boekt cruciale zege tegen Zenit en dwingt ‘finale’ af in Rome - kijk nu LIVE naar de nabeschouwing