In het Bernabeu haalde FC Barcelona het in de heenmatch van de halve finale dankzij twee goals van Lionel Messi (0-2), waarvan de tweede een pareltje was, om zich na een formaliteit van een return  te plaatsen voor de finale tegen Manchester United, die het met 3-1 zou winnen. Maar in een broeierig Bernabeu was het naast Messi ook José Mourinho die met de aandacht ging lopen. Veel negatieve aandacht, weliswaar. Mourinho werd na onder meer rechtstreeks rood voor Pepe naar de tribune verwezen.  Achteraf somde hij alle scheidsrechters op die sinds 2009 tegenstanders van Barcelona “onterechte rode kaarten” gaven, en noemde hij daarbij ook Frank De Bleeckere, die het seizoen ervoor Inter-middenvelder Motta had uitgesloten in Camp Nou. 

De persconferentie achteraf was er eentje voor de geschiedenisboeken. José Mourinho: “Als ik tegen de UEFA zeg wat ik denk, zullen die mensen mij voor de rest van mijn carrière schorsen. Ik heb slechts één vraag voor hen: ‘Waarom?’ (pauze) ‘Waarom?’ (pauze) ‘Waarom?’ Frisk, Øvrebø, Busacca, De Bleeckere, Stark... Waarom? In elke halve finale van de Champions League gaat steeds dezelfde ploeg door. Barcelona is een fan-tas-tisch elftal – dat niemand van de pers mijn woorden verdraait –, maar Chelsea mocht niet naar de finale, Inter eigenlijk ook niet, maar we voltrokken een mirakel. En nu mocht ook Real Madrid niet doorgaan.”

Mourinho heeft het over Anders Frisk: in 2005 gaf de Deense ref in Barcelona-Chelsea Drogba rood en ging hij tijdens de rust met toenmalig Barça-trainer Frank Rijkaard praten – Frisk beëindigde daarna zijn scheidsrechterscarrière. Tom Henning Øvrebø: in 2009 floot de Noorse ref in Chelsea-Barcelona twee penalty’s niet voor Chelsea – hij ging daarna op pensioen. Frank De Bleeckere: onze landgenoot gaf het seizoen ervoor in Barcelona-Inter na twintig minuten een strenge rode kaart voor Motta. Massimo Busacca: de Zwitser gaf dit seizoen tijdens Barcelona-Arsenal bij een 1-1-stand een tweede gele kaart aan Van Persie wegens het wegtrappen van een bal na het fluitsignaal. 

Mourinho: “We konden vanavond nog drie uur spelen, de wedstrijd zou eindigen op een 0-0-gelijkspel. In het slot wilde ik Lass vervangen door Kaka om iets hoger te spelen. Ik koos een strategie om tenminste met 0-0 naar Barcelona te gaan. Om niet te verliezen. Om de tegenstander te frustreren, en om zo te scoren in een psychologisch minder moment van hen. Maar er kwam iets tussen. Is het omdat ze gesponsord worden door Unicef? Omdat de voorzitter van de Spaanse voetbalbond, Villar, een fan is van Barcelona? Of omdat ze toch zo sympathiek zijn? Ik werd in het verleden geschorst, ze hebben onlangs Wenger geschorst... Waarom? Waarom? Ik hoop dat ik ooit in mijn leven het antwoord krijg.”

De Portugees wist niet van ophouden: “Alves mocht vanavond fout na fout maken en pas bij zijn derde overtreding kreeg hij geel. Maar Pepe krijgt ineens rood!? (cynisch) Een mirakel was dat. Waarom heeft een fantastische ploeg dit nodig om steeds te winnen? Real-Barcelona was een evenwichtige wedstrijd, die op een gelijkspel zou eindigen. (zet zich recht) Stark zal ons niet het antwoord op mijn vraag geven. Ik wens Barcelona proficiat met hun finaleplaats, maar die is enkel te danken aan ‘Het schandaal van Bernabéu’. Guardiola kon eerder al profiteren van ‘Het schandaal van Stamford Bridge’(opnieuw een verwijzing naar april 2009, en de partij tegen het Chelsea van toenmalig Blues-trainer Guus Hiddink, red.).”

Daarop richtte Mourinho zich rechtstreeks tot Pep Guardiola: “Ik hoop dat hij één keer de Champions League kan winnen op een normale manier, want dit is niet meer zuiver. Ik heb veel vrienden in Catalonië, maar het kan niet anders of de mensen ginder – als ze eerlijk zijn tenminste – zullen zien wat er gebeurt en met een wrange smaak zitten. Waar komt de macht van die club vandaan? Dit is niet normaal meer.”