Halloween, 2012. Het is vier uur ‘s middags. Werknemers van Scott Rudin Productions zijn dan al ruim 10 uur aan het werk, en hebben nog minstens vier uur voor de boeg - lange dagen zijn regel, geen uitzondering. Scott Rudin zelf krijgt van een van z’n assistenten te horen dat die geen plekje op een uitverkochte vlucht voor hem kon bemachtigen. Hij wordt woedend en knalt het computerscherm van de assistent neer op diens hand. Scherven overal, de jonge man bedekt in het bloed. Alsof er een auto-ongeluk is gebeurd, zal een medewerker het incident later beschrijven: een luidruchtige botsing van metaal, glas en ledematen. “We waren allemaal in shock, want we wisten niet dat dat soort dingen kon gebeuren in ons kantoor”, zegt Andrew Coles, op dat moment een ontwikkelingsmanager, in een artikel van The Hollywood Reporter dat bol staat van getuigenissen over Rudins gedrag. “We wisten dat er véél kon gebeuren. Er waren mensen die in het kantoor sliepen, mensen van wie het haar uitviel en die maagzweren ontwikkelden. Het was een erg intense werkomgeving, maar dat incident voelde anders aan. Het was een nieuw level van gebrek aan controle, dat ik nooit eerder op een werkplek had gezien.”