Rik, de dertiende man van de Rode Duivels

Zelf kenden we de gemeente beter dan Mechelaar Rik De Saedeleer, maar toch was híj het die ons de 'ramp van Kontich' tijdens onze jeugdjaren in de annalen deed opzoeken. Het was maar één van de typische 'Riksiaanse' uitdrukkingen, waar de voetbalcommentator zijn fel gesmaakte handelsmerk van maakte. Wie ermee opgroeide, heeft de emotionele uitbarstingen van Rik De Saedeleer niet van YouTube: "Ze gaan lopen!", "Dag moeder, dag moeder!", "Moet er nog zand zijn?" en - natuurlijk - "Daar is 'm, daar is 'm!" wurmden zich destijds live en voor eeuwig in onze oren en nadien zelfs in ons voetbalhart.

Sjotten bij zijn geliefde Racing Mechelen hebben we hem nooit zien doen maar naar zijn geroemde commentaren over de belangrijkste bijzaak in het leven, daar keken we telkens weer met ongeduld naar uit. We waren het dan wel niet altijd eens met Rik - het onterechte schofferen van Enzo Scifo bijvoorbeeld - maar ach wat, hebben we überhaupt ooit op één lijn met de 'kenners' gezeten? Iedereen coach, toch?

En Rik De Saedeleer wás een kenner van het spelletje. Volgens ingewijden stelde hij in het Guy Thys-tijdperk zelfs vaak mee de ploeg van de Rode Duivels op. Nationale hulptrainer? Vergeet het maar als je geen voetbalvista hebt! Commentator én supporter tegelijk, ook daar hadden de fervente aanhangers der journalistieke deontologie het moeilijk mee. Jan Ceulemans, en bij uitbreiding Club Brugge, droeg De Saedeleer in zijn hart. En als dat op de tong ligt... Maar die 'tekortkoming' was meteen ook Riks kracht: recht voor de raap, recht uit de buik.

Voetbal is nu ook eenmaal emotie, dat weet elke fan van welke club dan ook. En bij de nationale ploeg scoorde dat blootgelegde supportershart van Rik De Saedeleer zodanig dat we als volk nooit dichter bij een gezonde, sportieve massahysterie à la Oranje kwamen dan in de jaren 80-90. Als het publiek in het stadion de twaalfde man is, dan Rik de dertiende voor 'zijn' Duivels.

Het was Rik die de tergend weifelende Erwin Vandenbergh alsnog zijn trefzekere rechter tegen de bal liet zetten in de openingsmatch tegen Argentinië op het WK 82 in Spanje. "Daar is 'm, daar is 'm!" en we wonnen in Camp Nou in Barcelona met 1-0 tegen Diego Maradona.

Het was Rik die de Duivels tegen de toenmalige Sovjet-Unie vier jaar later mee naar de kwartfinale op het WK 86 in Mexico schoot (3-4 na verlengingen).

Het was Rik die Georges Grün op de voorzet van Eric Gerets ("Ze gaan lopen") hoger deed springen dan de Nederlandse rode lantaarnpaal John Van Loen; Grün die met zijn kopbal (weer: "Daar is 'm, daar is 'm") België ten koste van onze getalenteerde noorderburen plaatste voor dat beruchte WK 86.

Wij van de post-babyboomgeneratie moeten daar nog altijd op teren, op dat onvergetelijke voetbalhoogtepunt van onze natie. Net zoals op de o zo menselijke, meesterlijke, meeslepende verslaggeving van Rik De Saedeleer.