Liesbeth en Dries combineren wonen en werken in een gerenoveerde pralinefabriek: “Luxe om ’s morgens niet meer te moeten aanschuiven in de file”

Als we de inkomhal binnenstappen en een houten kapblok opmerken, willen we van Liesbeth en Dries weten of er in dit statige gebouw uit 1930 misschien ooit een slagerij was. “Toen we het huis kochten, stond het kapblok ergens onder een laag stof. Het leek ons wel leuk om als blikvanger uit te spelen, maar voor zover wij weten, heeft hier nooit een beenhouwer gewoond. Wel een chocolatier die in een aanbouw pralines maakte. In de tuin vonden we verschillende pralinevormen en een aantal ervan kregen een plaatsje aan de muur in de zithoek”, vertelt het koppel dat dit huis in 2017 kocht en renoveerde. 

“We woonden toen in een flat in Deurne en wilden graag iets ruimers. Tijdens ons eerste bezoek waren we meteen verkocht. Niet alleen door de charme van het gebouw, maar ook omdat we hier perfect ons gezinsleven konden combineren met ons werk. Het is een luxe om ’s morgens niet meer te moeten aanschuiven in de file. Van zodra ons zoontje Lou (1) in de crèche van Liesbeths mama is afgezet, nemen we een koffietje en gaan we aan de slag.”

_{(Lees verder onder de foto).}

Dries heeft met Taurus & Eagle een bureau van designers en developers die design hand in hand laten gaan met techniek, en trekt zich dan terug in zijn bureau. Liesbeth in het atelier van haar Studio Spruyt waar ze schildert. “In ons appartement konden mijn werken niet meer binnen. Hier heb ik met mijn 100 m² plaats zat.” Heel wat van haar creaties sieren het interieur dat bewust sober is gehouden om de kunst optimaal tot haar recht te laten komen. “Dat lukt het best in een galerij en dat is iets waar ik mee bezig ben. Maar hier thuis is het vooral belangrijk dat de schilderijen op zich staan. Ze zijn esthetisch, maar conceptueel. Ik wil ze niet in verband brengen met decoratie en meubels.”

_{(Lees verder onder de foto).}

De bleke muren zetten de kleuren van de schilderijen helemaal in de verf, maar met zoveel wit dreigt een kamer al gauw te clean en zelfs kil te worden. Toch is dat in deze burgerwoning niet het geval. Naast de kunst is er in elke kamer wel iets dat de aandacht van de basis weghaalt. In de grote eetruimte steelt een droogboeket van Ine Vancoillie de show, maar ook het betonnen plafond mag er zijn. “Het zat verstopt onder een vals plafond en zag er vuil en groen uit, maar toch wilde ik het mee integreren in het nieuwe interieur. Met een hogedrukreiniger maakte ik alles proper en nadien is het ook gezandstraald. We houden erg van het doorleefde karakter en de ruwe textuur van het materiaal.”

Dat ruwe kantje keert eigenlijk overal terug: in het korrelige van de kalkverf, in de gordijnen en zelfs in het meubel- en deurbeslag. Het is dankzij hun oog voor zulke details dat Liesbeth en Dries het verschil maken. “Een deurklink of een handgreep lijkt op het eerste gezicht misschien banaal, maar wij vinden dat het mee de sfeer van een interieur bepaalt. Al het beslag komt van het Wommelgemse bedrijf Dauby en is op een ambachtelijke manier gemaakt met materialen zoals witbrons en verouderd ijzer. Na een tijdje krijgt het op zijn beurt een mooie patine.”

De pralinefabriek kan ook gehuurd worden als locatie voor events, foto- en videoshoots. Klik hier voor meer info.

_{(Lees verder onder de foto).}

Het koppel koos bij de inrichting voor zoveel mogelijk Belgische merken. De zetel doet wat denken aan de beroemde Togo Chair van Ligne Roset, maar komt uit de N701-collectie van Ethnicraft. De bijzettafeltjes zijn van Notre Monde. Voor kleinere items, zoals vaasjes en mandjes in de badkamer, vonden ze hun gading bij D&M Deco. De textielaccessoires zijn van Julie Van den Meutter. Elders spotten we ook nog het rek O’Wall van Mintjens en de stoel Rocking Chair van Muller Van Severen. “In ons kleine land moeten we elkaar steunen. Dat vonden we toen we dit alles kochten, maar vandaag geldt dat meer dan ooit.”

_{(Lees verder onder de foto’s).}

De eetkamer vormt een uitzondering met Cover-stoelen van Muuto en een lamp van Paolo Navone. De ruimte op zich is ook een buitenbeetje, omdat ze – op het plafond na – helemaal zwart is. “Dit is het midden van de woning, dus hier valt er een pak minder daglicht binnen. Het leek ons wel iets om dat element te benadrukken en alles pikzwart te schilderen. Op die manier komen ook de schoonheid van het schilderij en de kroon- en sierlijsten van het plafond beter uit.”

_{(Lees verder onder de foto’s).}

“Het is best mogelijk dat we voor de ruimtes die we nog moeten aanpakken eveneens zoiets speciaals
zullen doen. Er rijpen al een paar ideeën. Maar momenteel genieten we van een adempauze. Die hadden we nodig na de renovatie die twee jaar duurde. Dat was een pak langer dan gepland, want er moest meer vernieuwd worden dan gedacht. We trokken zelfs enkele maanden in bij Liesbeths ouders, omdat het hier een te grote werf was. We deden veel zelf en ook onze familie stak een handje toe. Zo konden we alles betaalbaar houden. Nu is het opnieuw sparen voor de volgende fase. Het is alleszins leuk om iets te hebben om naar uit te kijken.” 

Het huis heeft een lange geschiedenis. Het is oorspronkelijk gebouwd als vakantiewoning en werd later een
pralinefabriek. Voor Liesbeth en Dries hier kwamen, woonde er een groot gezin. Door de omvang verhuurt het koppel vandaag een deel van de woning als kleinschalige eventlocatie voor fotoshoots, productvoorstellingen,
vergaderingen … Van zodra de coronapandemie voorbij is, kan je hier ook terecht voor recepties.

Meer info vind je op studiospruyt.com en taurusandeagle.com