Het moest een routineuze knieoperatie worden, enkele maanden nadat zijn voetbalcarrière erop zat. Even binnen en buiten het Edouard Herriot ziekenhuis in Lyon in 1982. Maar veertig jaar later bevindt de in Dakar geboren Fransman Jean-Pierre Adams  zich nog steeds in een coma nadat de ingreep misliep. Een fout van de anesthesist, die de ex-voetballer van onder andere NIce en PSG een verkeerde dosis toediende. Bronchospasmen, als gevolg van een tekort aan zuurstof in het brein. In de jaren ‘90 werd zowel de anesthesist als zijn assistent veroordeeld tot een voorwaardelijke straf van een maand en een stevige boete. Adams van zijn kant zou nooit meer zelfstandig kunnen wandelen, praten of bewegen. 

Een ook nu, veertig jaar later en grootvader, bevindt de gewezen verdediger zich nog steeds in comateuze toestand. Maar wel nog steeds behandeld met de liefdevolle zorgen van zijn vrouw Bernadette. “Niemand die ook nog maar één keer zijn verjaardag of vaderdag vergeten is”, zegt de vrouw bij CNN, naar aanleiding van zijn 73ste verjaardag deze maand. Het koppel woont samen in het zuiden van Frankrijk, waar Jean-Pierre zijn dagen in bed doorbrengt - ademen kan hij nog wel zonder hulp van de machine. “Mensen op Facebook zeggen dat hij de stekker uit het stopcontact moet trekken... maar hij is niet eens aangesloten! Ik zal niet stoppen met hem te eten en drinken geven. Hij heeft een normale routine, wordt telkens wakker rond 7 uur. Vegetatief, maar Jean-Pierre hoort me en hij kan zitten in een rolstoel.” 

“Ik sta erop dat hij elke dag andere kleren aanheeft. Hij krijgt dus geregeld kledij van ons cadeau. Of dan koop ik dingetjes opdat zijn kamer er mooi uitziet, of nieuwe lakens. Parfum ook. Hij was lang fan van Paco Rabanne, maar zijn favoriete geurtje viel uit de markt dus nu koop ik hem 'Sauvage’ van Dior. Zo leefde hij vroeger ook, Jean-Pierre straalde altijd een aanstekelijk ‘joie de vivre’ uit. Lachen, grapjes maken, uitgaan: zo stond hij in het leven. En dat wil ik hem nu ook nog laten doen, in de mate van het mogelijke.” 

Bernadette geeft hem ook dagelijks een bad en zorgt ervoor dat hij telkens iets lekkers te eten heeft. Alleen wanneer zijn vrouw van huis is, kan het zijn dat Jean-Pierre zich triest voelt. “Als hij in de handen van anderen is, vertellen de verpleegsters me dat hij niet dezelfde is. Ik denk dat hij mijn stem en mijn geluiden moet herkennen.” Bernadette hoopt dat haar man op een dag ooit nog miraculeus opnieuw deels zelfstandig wordt. “Zijn toestand gaat niet achteruit, dus wie weet? Misschien is er straks plots een medische doorbraak? Maar hoe meer tijd er verstrijkt, hoe meer zorgen ik me daar natuurlijk over maak.”

Op zijn tiende verhuisde Adams naar Frankrijk, waar hij in de jaren ‘70 door een scout van Nîmes opgemerkt werd in het amateurvoetbal. De jongen was toen ook aan de slag bij een plaatselijke maker van rubber. Nîmes was toen nog een grootmacht in het Franse voetbal die geregeld meestreed om de titel. In het seizoen 1972-73 wonnen ze, met Adams, de Franse beker en eindigden ze als tweede in de Ligue 1. Seizoen waarin Adams, bijgenaamd ‘de Zwarte Steen’, zijn eerste selectie voor de Franse nationale ploeg veroverde. Voorloper van de multiculturele generaties zoals de Haantjes die nu kennen. 

Na dat jaar trok hij naar OGC Nice om er vier jaar en 144 matchen te spelen. Hij zou in totaal 22 keer uitkomen voor 'Les Bleus’ en er een stevig centraal verdedigingsduo vormen met Marius Trésor. Na een sterke match tegen Polen doopte de toenmalige Franse bondscoach Stefan Kovacs het duo om tot zijn ‘Black Guard’, ook al kende Frankrijk geen grote periode en wist het zich onder andere niet te kwalificeren voor het EK 1976. 

Op zijn 29ste trok Adams naar PSG om er twee jaar te spelen en uit te groeien tot defensieve sterkhouder. Zijn gouden periode. Na nog even Mulhouse in de tweede klasse, zou Adams zijn carrière eindigen op zijn 33ste beëindigen bij FC Chalon, ploeg waar toen ook Josef Klose en vader van de later bekende Miroslav speelde. Klaar om een nieuw leven te omarmen. Nog even moest hij onder het mes om er later niet te veel blijvende last van te hebben, van die knie. Wist hij veel dat die operatie zijn leven op zo’n dramatische wijze zou veranderen.