Ontbolsterd bij Mönchengladbach, vanavond debuut bij Les Bleus: wie is Marcus Thuram?

Of hij even kon bewijzen wie hij beweerde te zijn. De security aan San Siro nam liever het zekere voor het onzekere, toen Marcus Thuram arriveerde voor het Champions League-duel tegen Inter Milaan. De 23-jarige aanvaller van Borussia Mönchengladbach haalde dan maar de smartphone uit zijn broekzak, googelde zichzelf en liep naar binnen. Van een powermove gesproken.

Nog niet iedereen is dus helemaal mee, maar de naam van Marcus Thuram valt de laatste tijd wel steeds vaker. Gelukkig heeft dat meer te maken met wat hij presteert op het veld dan met zijn achternaam. Al zal het, toegegeven, wel helpen dat zijn vader een voetballegende is. Lilian Thuram is met 142 caps recordinternational, veroverde in 1998 de wereldbeker met Frankrijk, en won twee jaar later ook het EK. Wees dus maar zeker dat Didier Deschamps, die Lilian nog kent van bij de nationale ploeg, zijn zoon in de gaten hield vanaf het moment dat die tegen een bal begon te trappen. Nadat die dat de laatste maanden lang niet slecht deed, kreeg hij vorige week telefoon van de bondscoach. Na twaalf jaar afwezigheid, speelt er binnenkort opnieuw een Thuram voor Frankrijk. Een terugblik op wat voorafging.

Marcus Thuram werd geboren in Parma, tijdens de periode dat zijn vader voor de Italiaanse club speelde en er in 1999 de UEFA Cup mee won. In principe kan hij dus uitkomen voor drie internationale selecties: die van Italië, Frankrijk en Guadeloupe, de geboorteplaats van Thuram-senior. Maar dát Marcus überhaupt in het profvoetbal is beland, is alleszins niet omdat zijn vader het zo graag wilde. Integendeel: die moedigde hem aan er vooral niet mee te beginnen. Marcus mocht zwemmen, schermen en judolessen volgen, maar voetbal kon wel even wachten. “Hij wou me beschermen”, vertelde Marcus daarover in de New York Times. “Hij wist dat wanneer de ‘zoon van’ zou toekomen in een ploeg, er jaloezie zou ontstaan. Spelers die me met opzet gingen bezeren, roddelende ouders, dat soort dingen. Ik begreep niet waarom mensen zo zouden denken – alsof de keeper me zou laten scoren omdat hij fan is van mijn vader? Reden te meer voor mij om me te bewijzen.”

Wanneer hij elf jaar wordt, mag hij dan toch zijn voetbalschoenen aantrekken. Geen slechte keuze, want de kleine Marcus blijkt aardig te kunnen ballen. Hij wordt geselecteerd voor de nationale opleidingsacademie in Clairefontaine – het epicentrum van de Franse talentontwikkeling – maar dat is niet naar de zin van zijn vader. Die ziet hem liever nog even doorgroeien op een andere plek, en vraagt het bestuur zijn zoon niet toe te laten. Pas een jaar later, wanneer er plaats vrijkomt omdat een aantal jongens afvallen, mag Marcus van dan toch naar Clairefontaine gaan. “Ik begreep volledig zijn beslissing me eerst niet toe te laten”, vertelt Marcus daar later over. “Omdat hij weet waarover hij spreekt. Hij had trouwens gelijk: ik heb in dat jaar voor ik op de academie trainde het meeste vooruitgang geboekt. Dankzij hem.”

Als zeventienjarige maakt Thuram zijn professioneel debuut bij tweedeklasser Sochaux. Die periode is geen onverdeeld succes – in 43 wedstrijden scoort hij één keer – maar na twee jaar kan hij wel een overstap forceren naar Guingamp in de Ligue 1. De ploeg eindigt in de bodem van het klassement, maar Thuram neemt doorheen het seizoen wel een derde van alle goals voor zich. Het leidt ertoe dat hij de interesse wekte van Borussia Mönchengladbach, dat hem in 2019 voor 12 miljoen overneemt.

In West-Duitsland geraakt Thuram pas echt op kruissnelheid. Na de overstap van Thorgan Hazard naar de stadsrivalen, mag hij het vrijgekomen nummer tien aantrekken. Samen met landgenoot Alassane Plea vormt hij het aanvalsduo van trainer Marco Rose. “Op het eerste zicht is hij een speler die opvalt vanwege zijn postuur en groot gestalte”, vertelt Rose in een video van de club. “Maar hij is ook technisch heel sterk en vindt snel oplossingen in kleine ruimtes. Alles bij elkaar: sehr interessant.”

De troeven die Thuram combineert zijn inderdaad opmerkelijk: dankzij zijn lengte is hij sterk in de lucht en in duel, hij kiest intelligent positie en beschikt over een goede dribbel, en met met een sprint van 35,6 km/u behoorde hij vorig seizoen tot de vijf snelste spelers van de Bundesliga. Het resultaat was een sterk eerste jaar waarin hij 10 doelpunten maakte en 8 assists uitdeelde. Dit seizoen trok hij die lijn gewoon door en gooide hij ook in de Champions League hoge ogen: tegen Inter Milaan en Shakhtar Donetsk liet hij telkens een assist noteren, en tegen Real Madrid stond hij zelf garant voor twee goals. Die prestaties blijven niet onopgemerkt: volgens het Duitse Bild zijn intussen onder andere Juventus, Manchester City en Barcelona geïnteresseerd in de rechtsvoetige Fransman.

Naast voetbal, is ook maatschappelijke betrokkenheid nooit ver weg in de familie Thuram. “Ik denk dat wanneer je een goed mens bent, het leven je beloont met goede dingen”, zegt Marcus daarover, die naast een neus voor goals blijkbaar ook eentje heeft voor quotes die van de Dalai Lama zouden kunnen komen. Eerder nodigde zijn vader dakloze immigranten uit om naar een voetbalmatch te komen kijken en uitte hij felle kritiek op het integratiebeleid van toenmalig president Sarkozy. Na het afsluiten van zijn carrière bij Barcelona in 2008 richtte hij de Stichting Lilian Thuram op, waarmee hij met scholieren en studenten praat over de wortels van racisme. Het maakt van Lilian Thuram een van de meest eloquente en krachtige stemmen binnen het Europees voetbal in de strijd tegen racisme.

Met dezelfde vastberadenheid waarmee zijn vader rondreist om jongeren te informeren, verheft ook Marcus – vernoemd naar de Jamaicaanse burgerrechtenactivist Marcus Garvey – regelmatig zijn stem in het debat. Nadat hij eind mei een doelpunt maakte tegen Union Berlin, knielde hij als eerste speler in de Bundesliga naar aanleiding van de dood van George Floyd. Zich uitspreken in die strijd tegen onrecht noemt hij essentieel. “Ik denk dat we mensen moeten bewustmaken van wat er gaande is”, zegt hij daarover in de podcast ‎Qué Golazo. “Elke keer we onze stem kunnen laten horen, moeten we dat doen.”

Thuram speelt met Frankrijk eerst vriendschappelijk tegen Finland, en neemt het in de Nations League op tegen Portugal en Zweden. In competitie met zijn vader is hij niet geïnteresseerd, liet hij al optekenen. “Echt niet, nee. Hij was de eerste Thuram, en de eerste is altijd sterker. Ik kan alleen maar proberen de best mogelijke Marcus Thuram te zijn.”

Lees ook:

Duitse international Toni Kroos vindt Nations League maar niets: “Wij spelers zijn maar marionetten van de UEFA en FIFA”

De Mos analyseert Oranje, dat hij niet kansloos acht voor EK: “Ik zie bij elk groot land zwaktes. Ook bij België”