Hij won de UEFA Cup, maar werd nadien havenarbeider omdat hij alles wegschonk: Feyenoord-cultheld Gyan (43) overleden

Gyan was als speler van Feyenoord een ware held in Rotterdam-Zuid. Na zijn loopbaan kreeg de Ghanees het zeer zwaar te verduren. Hij moest knokken om zijn hoofd op financieel gebied boven water te kunnen houden. Een forse schuldenlast, de kosten van een ernstig zieke zoon en zijn vrijgevigheid hadden hem diep in de rode cijfers gedrukt.

Gyan kwam er weer enigszins bovenop. Een sponsor van de Rotterdammers gaf hem een baan in de Rotterdamse haven, de trouwe aanhang van Feyenoord haalde duizenden euro’s voor hem op en bestsellerauteur Michel van Egmond schreef het boek King, waarvan de opbrengst naar Gyan ging. In dat boek vertelde de Ghanees openhartig over de vele tegenslagen in zijn leven.

Niet alleen financieel ging het slecht, de ex-verdediger kreeg zelf ook last van zijn gezondheid na zijn voetbalcarrière. Hij kreeg epileptische aanvallen waardoor hij meerdere medische onderzoeken moest ondergaan. Gyan moest om die reden noodgedwongen stoppen met werken.

De Ghanees, die op 8 mei 2002 met medespelers als Robin van Persie, Jon Dahl Tomasson, Bonaventure Kalou, Paul Bosvelt en Pierre van Hooijdonk de UEFA Cup won, koesterde in de zware tijden de zoete herinneringen. De magische avond in de kolkende Kuip tegen Borussia Dortmund met Amoroso, Ewerthon, Lars Ricken, Tomas Rosicky en Jan Koller, nam niemand hem meer af.

Gyan, normaliter vooral wisselspeler in de Kuip, speelde geweldig in de spetterende UEFA Cup-finale tegen Borussia Dortmund (3-2). Dat hij jaren later noodgedwongen in de Rotterdamse havens werkte om te kunnen leven, vond hij geen probleem.

“Vrijwel alle mensen die in de Rotterdamse havens werken, zijn supporter van Feyenoord”, zei hij tien jaar geleden in een openhartig interview met AD Sportwereld. “Ze gaan soms met mij op de foto. We praten veel over de tijd dat ik nog in de Kuip speelde. Ik weet dat wat ik heb meegemaakt iets is waar mensen hun leven lang van dromen. Ik stond op het veld in een uitverkochte Kuip. Ik won prijzen met een schitterende club. Niemand is te groot voor de haven. Waarom zou ik dat wel zijn? Omdat ik voetballer was? Dat is ook maar een baan.’’

Alles wat hij als speler had verdiend, was hij in sneltreinvaart weer kwijtgeraakt. Mensen klopten bij hem aan voor financiële steun en Gyan hield de boot zelden tot nooit af. “Ik heb God in mijn hart zitten, dus hielp ik die mensen’’, zei hij.

“Maar op een gegeven moment was het geld gewoon op. Ik was slachtoffer van mijn eigen goedheid. Wij dachten niet na toen er geld was en hielpen anderen. Toen alles weg was, ben ik pas gaan nadenken. Ik heb een prachtige tijd gehad bij Feyenoord. Alle hoogtepunten heb ik bewaard in plakboeken. Ik ben er trots op dat ik er bij was en voel dat er in Rotterdam nog altijd veel waardering voor mijn prestaties is. Maar ik voel mij nooit meer dan een ander. Waarom zou ik?’’

De waardering was er zeker. En de hulp van de achterban van de club ook. Dat was nodig. De incassobureaus plukten hem kaal. Zijn zoontje Montel had sinds zijn geboorte ernstige gezondheidsproblemen. En vervolgens kreeg hij dus ook zelf op medisch gebied ernstige tegenslagen.

Gyan speelde elf jaar voor Feyenoord en kwam ook uit voor Excelsior en enkele Finse clubs. Geld heeft Gyan eigenlijk nooit geïnteresseerd, vertelde hij ooit aan AD Sportwereld. “Je moet ook gelukkig zijn zonder veel geld op de bank’’, zei hij. “Ik denk simpel: als je dood bent, is het geld er nog steeds.’’